سلام! بیایید در مورد نوع دیگری از کلاس های تودرتو صحبت کنیم. من در مورد کلاس های محلی (روش-کلاس های داخلی محلی) صحبت می کنم. قبل از غواصی، ابتدا باید جایگاه آنها را در ساختار طبقات تودرتو به خاطر بسپاریم. ![کلاس های داخلی به روش محلی - 2]()
از نمودار ما، می‌توان دید که کلاس‌های محلی زیرگونه‌ای از طبقات داخلی هستند که در مطالب قبلی
به تفصیل درباره آن صحبت کردیم . با این حال، کلاس های محلی تعدادی ویژگی مهم و تفاوت با کلاس های داخلی معمولی دارند. نکته اصلی در اعلان آنها است: یک کلاس محلی فقط در یک بلوک کد اعلام می شود. اغلب، این اعلان در داخل برخی از متدهای کلاس خارجی است. به عنوان مثال، ممکن است به شکل زیر باشد:
از نمودار ما، می‌توان دید که کلاس‌های محلی زیرگونه‌ای از طبقات داخلی هستند که در مطالب قبلی
به تفصیل درباره آن صحبت کردیم . با این حال، کلاس های محلی تعدادی ویژگی مهم و تفاوت با کلاس های داخلی معمولی دارند. نکته اصلی در اعلان آنها است: یک کلاس محلی فقط در یک بلوک کد اعلام می شود. اغلب، این اعلان در داخل برخی از متدهای کلاس خارجی است. به عنوان مثال، ممکن است به شکل زیر باشد:
public class PhoneNumberValidator {
public void validatePhoneNumber(String number) {
class PhoneNumber {
private String phoneNumber;
public PhoneNumber() {
this.phoneNumber = number;
}
public String getPhoneNumber() {
return phoneNumber;
}
public void setPhoneNumber(String phoneNumber) {
this.phoneNumber = phoneNumber;
}
}
// ...number validation code
}
}finalبه پارامتر متد اضافه کنید تا به این صورت باشد: validatePhoneNumber(final String number). پس از آن، همه چیز کار خواهد کرد. این یک برنامه کوچک است که شماره تلفن را تأیید می کند. روش آن validatePhoneNumber()یک رشته را به عنوان ورودی می گیرد و تعیین می کند که آیا شماره تلفن است یا خیر. و در داخل این متد PhoneNumberکلاس محلی خود را اعلام کردیم. ممکن است منطقی بپرسید که چرا. چرا دقیقاً یک کلاس را در یک متد اعلام می کنیم؟ چرا از یک کلاس داخلی معمولی استفاده نمی کنید؟ درست است، ما می توانستیم PhoneNumberکلاس را یک کلاس درونی کنیم. اما راه حل نهایی به ساختار و هدف برنامه شما بستگی دارد. بیایید مثال خود را از یک درس در مورد کلاس های داخلی به یاد بیاوریم:
public class Bicycle {
private String model;
private int maxWeight;
public Bicycle(String model, int maxWeight) {
this.model = model;
this.maxWeight = maxWeight;
}
public void start() {
System.out.println("Let's go!");
}
public class HandleBar {
public void right() {
System.out.println("Steer right!");
}
public void left() {
System.out.println("Steer left!");
}
}
}HandleBarدر آن، ما یک کلاس داخلی از دوچرخه ساختیم . تفاوت در چیست؟ اول از همه، نحوه استفاده از کلاس متفاوت است. کلاس HandleBarدر مثال دوم موجودیت پیچیده تری نسبت به PhoneNumberکلاس در مثال اول است. اول، HandleBarدارای متدهای عمومی rightو left(اینها تنظیم کننده/گیرنده نیستند). دوم اینکه نمی‌توان از قبل پیش‌بینی کرد که کجا ممکن است به آن و Bicycleطبقه بیرونی آن نیاز داشته باشیم. حتی در یک برنامه ممکن است ده ها مکان و روش مختلف وجود داشته باشد. اما با PhoneNumberکلاس، همه چیز بسیار ساده تر است. برنامه ما بسیار ساده است. این فقط یک هدف دارد: بررسی اینکه آیا یک شماره یک شماره تلفن معتبر است یا خیر. در بیشتر موارد، ما PhoneNumberValidatorحتی یک برنامه مستقل نیست، بلکه بخشی از منطق مجوز برای یک برنامه بزرگتر است. به عنوان مثال، وب‌سایت‌های مختلف معمولاً هنگام ثبت نام کاربران، شماره تلفن را درخواست می‌کنند. اگر به جای اعداد، موارد مزخرف را وارد کنید، وب سایت یک خطا گزارش می دهد: "این شماره تلفن نیست!" توسعه دهندگان چنین وب سایتی (یا بهتر است بگوییم مکانیسم مجوز کاربر آن) می توانند چیزی شبیه به ما را PhoneNumberValidatorدر کد خود قرار دهند. به عبارت دیگر، ما یک کلاس خارجی با یک متد داریم که در یک مکان در برنامه استفاده می شود و هیچ جای دیگر. و اگر از آن استفاده شود، هیچ چیز در آن تغییر نخواهد کرد: یک روش کار خود را انجام می دهد - و بس. در این حالت، از آنجایی که تمام منطق در یک روش جمع شده است، بسیار راحت تر و مناسب تر خواهد بود که یک کلاس اضافی را در آن کپسوله کنیم. هیچ روشی برای خود ندارد جز یک گیرنده و تنظیم کننده. در واقع ما فقط به داده های سازنده نیاز داریم. در روش های دیگر دخالتی ندارد. بر این اساس، دلیلی وجود ندارد که اطلاعات مربوط به آن را خارج از تنها روش مورد استفاده قرار دهیم. ما همچنین مثالی زدیم که در آن یک کلاس محلی در یک متد اعلان شده است، اما این تنها گزینه نیست. می توان آن را به سادگی در یک بلوک کد اعلام کرد:
public class PhoneNumberValidator {
{
class PhoneNumber {
private String phoneNumber;
public PhoneNumber(String phoneNumber) {
this.phoneNumber = phoneNumber;
}
}
}
public void validatePhoneNumber(String phoneNumber) {
// ...number validation code
}
}forحلقه!
public class PhoneNumberValidator {
public void validatePhoneNumber(String phoneNumber) {
for (int i = 0; i < 10; i++) {
class PhoneNumber {
private String phoneNumber;
public PhoneNumber(String phoneNumber) {
this.phoneNumber = phoneNumber;
}
}
// ...some logic
}
// ...number validation code
}
}generatePhoneNumber()روشی نیاز داریم که یک شماره تلفن تصادفی تولید کند و یک PhoneNumberشی را برگرداند. در شرایط فعلی ما نمی توانیم چنین متدی را در کلاس اعتبار سنجی خود ایجاد کنیم:
public class PhoneNumberValidator {
public void validatePhoneNumber(String number) {
class PhoneNumber {
private String phoneNumber;
public PhoneNumber() {
this.phoneNumber = number;
}
public String getPhoneNumber() {
return phoneNumber;
}
public void setPhoneNumber(String phoneNumber) {
this.phoneNumber = phoneNumber;
}
}
// ...number validation code
}
// Error! The compiler does not recognize the PhoneNumber class
public PhoneNumber generatePhoneNumber() {
}
}String usCountryCodeداخل متد یک متغیر محلی ایجاد کنیم، می توانیم از کلاس محلی به آن دسترسی داشته باشیم. با این حال، ظرافت های زیادی وجود دارد که به نسخه زبان مورد استفاده در برنامه بستگی دارد. در ابتدای درس به این نکته اشاره کردیم که ممکن است کد یکی از مثال ها در جاوا 7 کامپایل نشود، یادتان هست؟ حال بیایید دلایل این موضوع را در نظر بگیریم :) در جاوا 7، یک کلاس محلی می تواند به متغیر محلی یا پارامتر متد دسترسی داشته باشد که آنها به صورت متد اعلام شده باشند:validatePhoneNumber()PhoneNumberfinal
public void validatePhoneNumber(String number) {
String usCountryCode = "+1";
class PhoneNumber {
private String phoneNumber;
// Error! The method parameter must be declared as final!
public PhoneNumber() {
this.phoneNumber = number;
}
public void printUsCountryCode() {
// Error! The local variable must be declared as final!
System.out.println(usCountryCode);
}
}
// ...number validation code
}public void validatePhoneNumber(final String number) {
final String usCountryCode = "+1";
class PhoneNumber {
private String phoneNumber;
public PhoneNumber() {
this.phoneNumber = number;
}
public void printUsCountryCode() {
System.out.println(usCountryCode);
}
}
// ...number validation code
}finalپارامترهای متد و finalمتغیرهای محلی دسترسی دارد. در جاوا 8، رفتار کلاس های محلی تغییر کرده است. در این نسخه از زبان، یک کلاس محلی نه تنها به finalمتغیرها و پارامترهای محلی، بلکه به آنهایی که هستند نیز دسترسی دارد effective-final. Effective-finalمتغیری است که مقدار آن از زمان اولیه تغییر نکرده است. به عنوان مثال، در جاوا 8، ما می توانیم به راحتی usCountryCodeمتغیر را در کنسول نمایش دهیم، حتی اگر نباشد final. مهم این است که ارزش آن تغییر نمی کند. در مثال زیر، همه چیز همانطور که باید کار می کند:
public void validatePhoneNumber(String number) {
String usCountryCode = "+1";
class PhoneNumber {
public void printUsCountryCode() {
// Java 7 would produce an error here
System.out.println(usCountryCode);
}
}
// ...number validation code
}public void validatePhoneNumber(String number) {
String usCountryCode = "+1";
usCountryCode = "+8";
class PhoneNumber {
public void printUsCountryCode() {
// Error!
System.out.println(usCountryCode);
}
}
// ...number validation code
}String phoneNumberRegexفیلد ثابت به کلاس اعتبارسنجی خود اضافه کنیم:
public class PhoneNumberValidator {
private static String phoneNumberRegex = "[^0-9]";
public void validatePhoneNumber(String phoneNumber) {
class PhoneNumber {
// ......
}
}
}[^0-9](یعنی هر کاراکتری که رقمی از 0 تا 9 نباشد). ما به راحتی می توانیم از کلاس محلی به این متغیر دسترسی پیدا کنیم PhoneNumber. به عنوان مثال، یک گیرنده بنویسید:
public String getPhoneNumberRegex() {
return phoneNumberRegex;
}public class PhoneNumberValidator {
public static void validatePhoneNumber(String number) {
interface I {}
class PhoneNumber implements I{
private String phoneNumber;
public PhoneNumber() {
this.phoneNumber = number;
}
}
// ...number validation code
}
}PhoneNumberکلاس می تواند آن را پیاده سازی کند:
public class PhoneNumberValidator {
interface I {}
public static void validatePhoneNumber(String number) {
class PhoneNumber implements I{
private String phoneNumber;
public PhoneNumber() {
this.phoneNumber = number;
}
}
// ...number validation code
}
}static final). و حالا شما در مورد کلاس های محلی می دانید، مردم! همانطور که می بینید، آنها تفاوت های زیادی با طبقات داخلی معمولی دارند. ما حتی مجبور شدیم ویژگی‌های نسخه‌های خاصی از زبان را بررسی کنیم تا بفهمیم چگونه کار می‌کنند :) در درس بعدی، در مورد کلاس‌های داخلی ناشناس - آخرین گروه از کلاس‌های تودرتو صحبت خواهیم کرد. امیدوارم در مطالعه موفق باشی! :)
GO TO FULL VERSION