ایجاد ساده ترین پروژه وب در IntelliJ IDEA Enterprise. گام به گام با عکس

دانش لازم برای درک مقاله: شما قبلاً کم و بیش Java Core را کشف کرده اید و می خواهید به فناوری های JavaEE و برنامه نویسی وب نگاه کنید . بسیار منطقی است که شما در حال حاضر در حال مطالعه جستجوی مجموعه های جاوا باشید که به موضوعات نزدیک به مقاله می پردازد. در حال حاضر، من از IntelliJ IDEA Enterprise Edition استفاده می کنم ( یادداشت ویرایشگر: این یک نسخه توسعه یافته پرداخت شده از IDE است؛ معمولاً در توسعه حرفه ای استفاده می شود). کار با پروژه های وب در آن بسیار ساده تر از نسخه رایگان انجمن است . در نسخه Enterprise ، به معنای واقعی کلمه یک کلیک ماوس پروژه را می سازد، آن را در یک کانتینر servlet رها می کند، سرور را راه اندازی می کند، و حتی یک صفحه وب برای پروژه در مرورگر باز می کند. در نسخه رایگان IDEA، شما باید بسیاری از این کارها را به تنهایی انجام دهید، یعنی "به صورت دستی". من از Apache Maven برای ساخت پروژه و مدیریت چرخه عمر آن استفاده می کنم. من فقط از قسمت کوچکی از قابلیت های آن (مدیریت بسته/وابستگی) در این پروژه استفاده کردم. به عنوان سرور کانتینر/برنامه کاربردی، آپاچی تامکت نسخه 9.0.12 را انتخاب کردم.

بیا شروع کنیم

ابتدا IntelliJ IDEA را باز کنید و یک پروژه خالی Maven ایجاد کنید . در سمت چپ، Maven را انتخاب کنید و بررسی کنید که JDK پروژه در بالا انتخاب شده باشد. اگر آنجا نیست، یکی را از لیست انتخاب کنید یا روی New ... کلیک کنید و یکی را از رایانه انتخاب کنید. در این پنجره، باید GroupId و ArtifactId را مشخص کنید . GroupId به شناسه منحصر به فرد شرکت صادر کننده پروژه اشاره دارد. روش معمول استفاده از نام دامنه شرکت است، اما به ترتیب معکوس. هرچند مثل آینه نیست به عنوان مثال، اگر نام دامنه یک شرکت maven.apache.org باشد ، GroupId آن org.apache.maven خواهد بود . یعنی ابتدا دامنه سطح بالا را می نویسیم، یک نقطه اضافه می کنیم، سپس دامنه سطح دوم و .... این رویکرد عمومی پذیرفته شده است. اگر خودتان (و نه به عنوان بخشی از یک شرکت) پروژه را "خراب" می کنید، نام دامنه شخصی خود را در اینجا قرار می دهید (همچنین به ترتیب معکوس!). البته اگر یکی دارید. :) اگر نه، نگران نباشید. در واقع می توانید هر چیزی را اینجا بنویسید . در این مثال، من از یک دامنه ساختگی استفاده خواهم کرد: fatlady.info.codegym.cc . بر این اساس در قسمت GroupId cc.codergym.info.fatlady را وارد می کنم . ArtifactId به سادگی نام پروژه ما است. برای جدا کردن کلمات می توانید از حروف و علائم خاص (به عنوان مثال خط تیره) استفاده کنید. "مصنوع" ما دقیقاً همان چیزی است که در اینجا می نویسیم نامگذاری می شود. در این مثال، من قصد دارم از my-super-project استفاده کنم . هنوز فیلد نسخه را لمس نکنید - فقط آن را همانطور که هست رها کنید. و در اینجا پنجره استاندارد IDEA هنگام ایجاد یک پروژه جدید است. با حفظ سنت، بیایید آن را ابر پروژه من بنامیم . پروژه ایجاد شد! می بینیم که اکنون حاوی داده های دقیقی است که هنگام ایجاد پروژه Maven وارد کردیم : groupId ، artifactId ، و نسخه (ما به آخرین مورد دست نزدیم).

ساختار پروژه ما

این پروژه Maven ساختار خاصی دارد. همانطور که می بینید، ریشه دارای:

• یک دایرکتوری .idea که شامل تنظیمات IDEA پروژه فعلی است.
• یک دایرکتوری src ، جایی که ما کد منبع خود را ایجاد می کنیم.
• یک فایل my-super-project.iml که یک فایل پروژه ایجاد شده توسط IDEA است.
• فایل pom.xml (فایل پروژه Maven که قبلاً ذکر کردم) که اکنون باز است. اگر در جایی به pom.xml اشاره کنم، این همان فایلی است که در مورد آن صحبت می کنم.

در داخل پوشه src دو پوشه فرعی وجود دارد:

• اصلی - برای کد ما؛
• تست - برای آزمایش کد ما.

در قسمت اصلی و تست ، یک پوشه جاوا وجود دارد . می توانید اینها را به عنوان یک پوشه در نظر بگیرید، به جز اینکه پوشه اصلی برای کد منبع است و مورد آزمایشی برای کد آزمایشی است. در حال حاضر، ما هیچ استفاده ای از پوشه منابع نداریم . ما از آن استفاده نخواهیم کرد. اما فقط آن را همانجا بگذارید.

تبدیل آن به پروژه وب

وقت آن رسیده است که پروژه Maven خود را به یک پروژه وب تبدیل کنیم. برای انجام این کار، روی نام پروژه در این درخت کلیک راست کرده و گزینه Add Framework Support را انتخاب کنید ... پنجره ای باز می شود که می توانیم پشتیبانی از فریمورک های مختلف را به پروژه خود اضافه کنیم. اما ما فقط به یک مورد نیاز داریم: Web Application . پاسخ این است که ما انتخاب می کنیم. مطمئن شوید که چک باکس Web Application انتخاب شده است، و پنجره اصلی نشان می دهد که ما می خواهیم یک فایل web.xml به طور خودکار ایجاد شود (توصیه می کنم چک باکس را انتخاب کنید، اگر قبلاً انتخاب نشده است). سپس می بینیم که پوشه وب به ساختار پروژه ما اضافه شده است. این ریشه پروژه وب ما با آدرس است /. به عبارت دیگر، اگر " localhost " را در مرورگر وارد کنیم (البته زمانی که پروژه در حال اجرا است)، به اینجا، در ریشه پروژه وب نگاه می کند. اگر localhost/addUser را وارد کنیم ، آنگاه به دنبال منبعی به نام addUser در پوشه وب می گردد . در وب ، یک پوشه مورد نیاز به نام WEB-INF وجود دارد که فایل web.xml در آن قرار دارد، یعنی همان پوشه ای که در مرحله آخر از برنامه خواسته بودیم ایجاد کند. بیا بازش کنیم می بینید که هنوز چیز جالبی در آن وجود ندارد، فقط یک هدر است. به هر حال، اگر شما درخواست ایجاد فایل را نکرده اید، باید آن را به صورت دستی ایجاد کنید، یعنی تمام هدرها را با دست تایپ کنید. یا حداقل نسخه آماده آن را در اینترنت جستجو کنید. برای چه چیزی به web.xml نیاز داریم ؟ برای نقشه برداری در اینجا جایی است که ما برای Tomcat توضیح خواهیم داد که درخواست URL برای ارسال به کدام سرورلت. اما بعداً به آن خواهیم پرداخت. فعلاً آن را خالی بگذارید. پوشه وب همچنین دارای یک فایل index.jsp است . بازش کن این فایلی است که به طور پیش فرض اجرا می شود. به عبارت دیگر، این دقیقاً همان چیزی است که هنگام شروع پروژه خواهیم دید. اساسا، jsp یک فایل HTML معمولی است ، با این تفاوت که می توانید کد جاوا را در داخل آن اجرا کنید.

کمی در مورد محتوای ایستا و پویا

محتوای ثابت محتوایی است که در طول زمان تغییر نمی کند. هر چیزی که در یک فایل HTML می نویسیم بدون تغییر نمایش داده می شود، همانطور که نوشته شده است. اگر بنویسیم " سلام دنیا " این متن به محض باز کردن صفحه و در 5 دقیقه و فردا و یک هفته و یک سال دیگر نمایش داده می شود. تغییر نخواهد کرد. اما اگر بخواهیم تاریخ فعلی را در صفحه نمایش دهیم چه؟ اگر فقط « 27 اکتبر 2017 » را بنویسیم ، فردا همان تاریخ را خواهیم دید و یک هفته بعد و یک سال بعد. اما ما دوست داریم تاریخ جاری باشد. اینجاست که توانایی اجرای کد درست روی صفحه مفید است. می توانیم یک شیء تاریخ را دریافت کنیم، آن را به فرمت مورد نظر تبدیل کرده و در صفحه نمایش دهیم. سپس، هر روز که صفحه را باز می کنیم، تاریخ همیشه جاری خواهد بود. اگر فقط به محتوای ثابت نیاز داریم، فقط به یک وب سرور معمولی و فایل های HTML نیاز داریم. ما به جاوا، Maven یا Tomcat نیاز نداریم. اما اگر بخواهیم از محتوای پویا استفاده کنیم، به همه آن ابزارها نیاز داریم. اما در حال حاضر، اجازه دهید به index.jsp خود بازگردیم . بیایید چیزی غیر از عنوان استاندارد را مشخص کنیم، به عنوان مثال، " برنامه وب فوق العاده من! " سپس، در بدنه، بیایید بنویسیم " من زنده هستم! " تقریباً آماده شروع پروژه خود هستیم! متأسفانه مثلث سبز معمولی برای شروع برنامه فعال نیست. روی دکمه سمت چپ آن (که روی صفحه با فلش قرمز نشان داده شده است) کلیک کنید و Edit configurations را انتخاب کنید ... که پنجره ای باز می شود که در آن از ما دعوت می شود روی علامت سبز سبز کلیک کنیم تا تنظیماتی اضافه شود. روی آن کلیک کنید (در گوشه سمت چپ بالای پنجره). سرور Tomcat > محلی را انتخاب کنید . پنجره ای با گزینه های زیادی باز می شود، اما پیش فرض ها تقریباً برای همه چیز مناسب ما هستند. ما می توانیم به پیکربندی خود یک نام زیبا به جای Unnamed استاندارد (در بالای صفحه) بگذاریم. ما همچنین باید تأیید کنیم که IDEA با موفقیت Tomcat را در سیستم ما پیدا کرده است (شما قبلا آن را دانلود و نصب کرده اید ، درست است؟). اگر پیدا نشد (که بعید است)، سپس فلش رو به پایین را فشار دهید و محل نصب آن را انتخاب کنید. یا اگر بیش از یک نسخه نصب کرده اید، نسخه دیگری را انتخاب کنید. من فقط یکی دارم و قبلا نصب شده. به همین دلیل است که در صفحه نمایش من به نظر می رسد. و در پایین پنجره، اخطاری را می بینیم که به ما هشدار می دهد که تاکنون هیچ آرتیفکتی برای استقرار در سرور نشان داده نشده است. در سمت راست این هشدار دکمه ای وجود دارد که به ما پیشنهاد می کند این مشکل را برطرف کنیم. ما روی آن کلیک می کنیم و می بینیم که IDEA توانست همه چیز را به تنهایی پیدا کند، هر چیزی را که گم شده بود به تنهایی ایجاد کرد و تمام تنظیمات را به تنهایی پیکربندی کرد. می بینیم که ما را از تب Server به تب Deployment ، در زیر بخش Deploy at the server startup منتقل کرده است ، و اکنون یک مصنوع داریم که باید مستقر شود. روی Apply و OK کلیک کنید. و ابتدا می بینیم که در پایین پنجره، بخشی با سرور محلی تامکت ما ظاهر شده است که مصنوع ما در آن قرار می گیرد. با کلیک بر روی دکمه مربوطه در سمت راست پنجره، این بخش را جمع کنید. اکنون می بینیم که مثلث پرتاب سبز فعال است. برای کسانی که دوست دارند همه چیز را دوبار بررسی کنند، می‌توانند روی دکمه تنظیمات پروژه (در سمت راست دکمه‌های راه‌اندازی که با فلش قرمز مشخص شده است) کلیک کنند، به بخش Artifacts بروید و مطمئن شوید که مصنوع واقعاً ایجاد شده است. تا زمانی که دکمه Fix را فشار دادیم وجود نداشت ، اما اکنون همه چیز اوکی است. و این پیکربندی کاملاً برای ما مناسب است. به طور خلاصه، تفاوت بین my-super-project:war و my-super-project:war exploded در این است که my-super-project: فایل (که فقط یک بایگانی است) و نسخه با منفجر شده به سادگی جنگ "بدون بسته" است . و شخصاً، این گزینه ای است که به نظر من راحت تر است، زیرا به شما امکان می دهد تغییرات جزئی را در سرور به سرعت اشکال زدایی کنید. در اصل، مصنوع پروژه ما است، که به تازگی کامپایل شده است - و جایی که ساختار پوشه ای برای دسترسی مستقیم به تامکت تغییر کرده است. چیزی شبیه به این خواهد بود: اکنون همه چیز برای راه اندازی پروژه ما آماده است. دکمه پرتاب سبز با ارزش را فشار دهید و از نتیجه لذت ببرید! :)