همه دوستان من شغل خود را از دست دادند، به جز برنامه نویسان: داستان Mykyta که به دلیل حمله روسیه شغل خود را از دست داد.

ما یک سری مطالب منحصر به فرد را در مورد اوکراینی هایی که به دلیل تهاجم روسیه شغل خود را از دست داده اند، ادامه می دهیم. این افراد به لطف برنامه اهدای کاربر CodeGym شروع به یادگیری جاوا کردند . میلیون ها اوکراینی شغل خود را از دست داده اند و پول خود را به دلیل جنگ از دست داده اند. میکیتا شوچوک، 24 ساله، یکی از آنهاست. پس از اینکه شرکتش از کار افتاد و او در شهری کوچک گیر کرد در حالی که پس‌اندازش در حال از بین رفتن بود، فرصتی به او داده شد تا جاوا را یاد بگیرد و توسعه‌دهنده شود.

من یک خواب دیدم

من در اصل اهل دنیپرو، یک شهر بزرگ اوکراینی هستم. از کلاس یازدهم به برنامه نویسی علاقه داشتم اما هیچ وقت پول کافی برای مطالعه آن نداشتم. همچنین احتمالاً هنوز آماده نبودم. در عوض، بعد از دبیرستان، چندین سال به لهستان رفتم و سپس به کیف رفتم. در دو سال گذشته، من برای کسب و کار خانوادگی رنگرزی محصولات فلزی کار می کردم. من یک مدیر مشتری بودم، بنابراین مسئولیت های من شامل جستجوی مشتریان جدید، حمایت از مشتریان فعلی و مراقبت نسبی از تولید بود. این شغل رویایی من نبود. من همیشه عاشق کامپیوتر بودم، از نوشتن اسکریپت در اکسل و انجام بازی های ویدیویی لذت می بردم. بنابراین، من هنوز به برنامه نویسی به عنوان شغل رویایی خود فکر می کردم. برای رسیدن به هدفم و یادگیری نحوه کدنویسی، مقداری پول پس انداز کردم. از قضا وقتی مبلغ مورد نیاز را جمع کردم و برای این مرحله آماده شدم، جنگ شروع شد. در واقع کل داستان پر از کنایه است.

از دست دادن همه چیز

چند ماه پیش، شرکت ما یک پیشنهاد دریافت کرد. یک سرمایه‌گذار می‌خواست کسب‌وکار را بخرد و آن را به منطقه Zakarpattia، به شهری به نام Volovets منتقل کند (احتمالاً این نام را در اخبار شنیده باشید). مدیر موافقت کرد و از آن زمان، ما در حال انتقال امکانات به Volovets، آماده سازی شرکت برای اجرای سفارش بزرگ جدید و غیره بودیم. ما در 23 فوریه تمام مقدمات را به پایان رساندیم و روز بعد برنامه ریزی کردیم که به خانه برگردیم. کیف در عوض، ما در کشوری در وضعیت جنگ از خواب بیدار شدیم. اسناد از قبل امضا شده بود، اما هنوز پول نگرفته بودیم (مهلت 60 روزه برای پرداخت وجود داشت). و به دلیل جنگ، فکر نمی‌کنم به آنها برسیم. اینطوری کار و پولم را در یک روز از دست دادم. علاوه بر این، چند روز پیش، موشک روسی 10 متر دورتر از ساختمانی که ما محل کسب و کار را در آن جابجا کرده بودیم، سقوط کرد. این اولین باری بود که روس ها منطقه زاکارپاتیا را بمباران کردند و به همین دلیل نام "ولووتس" را شنیده بودید. پیش از این، این بخش از اوکراین امن تلقی می شد زیرا به مرز اتحادیه اروپا بسیار نزدیک بود. اما ما "خوش شانس ترین" بودیم که تقریباً این تنها موشک را گرفتیم. با این وجود، تجهیزات از بین نرفته اند، اما نمی توانم همین را در مورد ساختمان بگویم. اکنون ما در حال تلاش برای رفع آن هستیم و به آینده کسب و کار فکر می کنیم. فروش آن در حال حاضر گزینه مناسبی به نظر نمی رسد. من و برادرم به جز شغل، جاهایی را که باید به آنجا برگردیم از دست دادیم. برادر من اهل وورزل (شهر کوچکی در نزدیکی کیف که در آن نبردهای وحشیانه رخ داد) است و خانه اش ویران است. من داشتم یک آپارتمان اجاره میکردم و نمیدانم آنجا هست یا نه. در حال حاضر، ما در Volovets زندگی می کنیم. به جای برآورده شدن رویایم، از پولی که برای تحصیل پس انداز کرده ام، برای پرداخت هزینه اجاره خانه و غذا استفاده می کنم. ما نتوانستیم یک آپارتمان رایگان پیدا کنیم، بنابراین یک دفتر اجاره کرده ایم و در آن زندگی می کنیم.

آینده اکنون است

من از آن دسته افرادی نیستم که در خانه بمانم و به خاطر ضرر گریه کنم. من باید کاری می کردم که خودم را سالم نگه دارم. من و برادرم به کمیساریای نظامی محل رفتیم، اما آنها گفتند که تا به حال به ما نیازی نداشته اند، زیرا ما تجربه سربازی نداریم. بنابراین، ما شروع به فکر کردیم: چگونه می توانیم کمک کنیم و فرصت های شغلی چه بود؟ اکنون، ما در حال کمک به ساخت خانه یتیم برای کودکانی هستیم که والدین خود را در طول جنگ از دست داده اند. وظیفه ما ساخت پله های فلزی و مبلمان این ساختمان است. این پول کمی است، اما ما اهمیتی نمی دهیم. در شرایط فعلی پول بزرگترین دغدغه ما نیست. ما خیلی کارها را رایگان انجام داده ایم. به عنوان مثال، به کمیساریای نظامی کمک کرد، برای واحد محلی نیروهای دفاع سرزمینی خانه ای ساخت، برای پست های بلوک "جوجه تیغی" ساخت، و غیره. ضرب المثلی وجود دارد، آنچه را که می دهید، دریافت می کنید. شاید به همین دلیل بود که اینجا، دور از وطن و در زمان جنگ، بالاخره توانستم برنامه نویسی بخوانم. چند هفته پیش، یکی از دوستانم در مورد فرصتی برای یادگیری رایگان جاوا با CodeGym به من گفت. مطمئناً من روی آن پریدم! جاوا انتخاب شماره یک من زمانی بود که به توسعه‌دهنده شدن فکر می‌کردم، بنابراین این یک تصادف خوش شانس بود. تنها چیزی که برای مطالعه نیاز داشتم اینترنت پایدار بود. بنابراین، من موفق شدم یک ارائه دهنده اینجا در Volovets پیدا کنم. از آن زمان، هر وقت وقت خالی داشته باشم، مشغول مطالعه هستم. من معتقدم اگر آرزویی داشته باشید، زمان و مکان را برای تحقق آن پیدا خواهید کرد. بین کارها، آخر هفته‌ها و هر دقیقه که می‌توانم ذهنم را روی یادگیری متمرکز کنم، مطالعه می‌کنم. من از مطالعه بر روی پلتفرم CodeGym بسیار لذت می برم، استفاده از آن بسیار آسان و دوستانه است. من هیچ مشکلی نداشته ام: حتی اگر چیزی را نفهمم، فقط مکث می کنم و مانع از بین می رود. من یک فرد بسیار خوش بین هستم و می خواهم به این موقعیت به عنوان فرصتی نگاه کنم تا زندگی ام را از صفر شروع کنم، تا کاری را انجام دهم که هرگز قبل از جنگ زمان کافی برای انجام آن نداشتم. برنامه من این است که در 6 ماه دوره را تمام کنم. من خودم را در آینده یک توسعه دهنده جاوا می بینم. من در اوکراین می مانم، اما می خواهم این حرفه جدید را در رشته ای که تحسین می کنم، داشته باشم. امیدواریم با کمک CodeGym این امکان وجود داشته باشد.