Pętla for w praktyce

Pętla for upraszcza liczenie, wyświetlanie tekstu, upraszcza... życie każdego programisty! I zaoszczędza dużo czasu: wystarczy kilka prostych linii kodu i możesz wyświetlić liczby parzyste od 1 do 100 włącznie. Spróbujmy to napisać, ale upewnijmy się przy tym, że każda wartość będzie w osobnej linii.

Ekspresyjne rysowanie przy użyciu nowoczesnych narzędzi pseudograficznych jest tym samym, czym minimalizm w muzyce. Przynajmniej niektórzy krytycy na Ziemi tak myślą. Posłuchajmy ich i porysujmy trochę. Wprowadźmy dwie liczby: m i n i narysujmy prostokąt z ósemek. Wysokość prostokąta to m ósemek, a szerokość to n ósemek.

Rysowanie na konsoli nazywa się pseudografiką. Ta technika pojawiła się na początku ery komputerów i postępowała równolegle ze zwykłą grafiką, aż rozpoczęła się era Windowsa. Potem nastąpiła stagnacja i wszystko ucichło. A może Ty śnisz o wielkiej pseudografice? Opanujmy tę technikę, zaczynając od trójkąta z ósemek.

Wszyscy zaczynają od linii, nawet wielcy artyści. A programista zaczyna od pętli. W tej chwili musimy opanować pętle for. Jest ona wygodna, prosta i pomaga nam tworzyć. Używajmy jej do rysowania poziomych i pionowych linii, z których każda składa się z ósemek.

Kogo (albo może co) pojawia się w Twoich słodkich snach? Myślisz o kimś szczególnym? Pomyśl życzenie. Napisz program, który przyjmuje imię z klawiatury i wyświetla frazę " mnie kocha" 10 razy. Jeśli zrobisz to za pomocą pętli for, Twoje życzenie* się spełni (*Twoje życzenie, by zostać programistą).