احساس تقلب می کنید؟ چگونه به عنوان یک توسعه دهنده نرم افزار از سندروم Imposter غلبه کنیم

آیا در مورد سندرم ایمپوستر شنیده اید؟ حتی اگر این کار را نکرده اید، به احتمال زیاد در مقطعی از زندگی خود شخصاً آن را تجربه کرده اید بدون اینکه بتوانید این احساس را طبقه بندی کنید. ابتلا به سندرم ایمپوستر در محل کار در بین صنایع و صرف نظر از سطح شغلی بسیار رایج است. همه، از کارگران با صلاحیت پایین گرفته تا مدیران C-suite، می توانند آن را داشته باشند. و توسعه دهندگان نرم افزار نیز از این قاعده مستثنی نیستند. در واقع، برعکس است - به نظر می رسد برنامه نویسان بیش از دیگران مستعد ابتلا به سندروم ایمپوستر هستند. و این "بیماری" عواقب بسیار واقعی نیز دارد: می تواند بر بهره وری تأثیر بگذارد، رشد حرفه ای شما را کاهش دهد و در نهایت به حرفه شما در توسعه نرم افزار آسیب برساند . بنابراین امروز ما در مورد سندرم ایمپوستر و نحوه مقابله با آن در صورتی که یک توسعه دهنده نرم افزار هستید صحبت می کنیم.

سندرم ایمپوستر چیست؟

سندرم ایمپوستر به عنوان یک پدیده می تواند با احساس بی کفایتی در محل کار، عدم صلاحیت برای کاری که انجام می دهید مشخص شود. افرادی که از سندروم ایمپوستر رنج می برند، معمولاً احساس می کنند و معتقدند که برای انجام کارشان به اندازه کافی خوب نیستند، دستاوردهای خود را تشخیص نمی دهند و در عوض به اشتباهات مربوط به کار و نقص یا کاستی های دانش خود توجه می کنند. اکثر توسعه دهندگان نرم افزار به خصوص در مراحل ابتدایی حرفه خود از سندرم ایمپوستر رنج می برند. از آنجایی که حجم دانش مرتبط با برنامه نویسی که شما به عنوان یک توسعه دهنده حرفه ای باید داشته باشید هر سال در حال افزایش است و فناوری های جدید با سرعتی چشمگیر جایگزین دانش های قدیمی می شوند، برنامه نویسان به طور فزاینده ای تحت فشار قرار می گیرند تا مهارت های خود را به طور منفی مقایسه کنند (و همچنین دانش و تلاش در کار) در برابر مهارت های دیگران.

چگونه سندرم ایمپوستر را تشخیص دهیم؟

در اینجا برخی از سناریوهای معمول ابتلا به سندرم ایمپوستر وجود دارد، اگر یک توسعه دهنده نرم افزار هستید:

• احساس می کنید که برای شغلتان مناسب نیستید.
• تلاش برای تشخیص ارزش کار خود.
• شک و تردید مزمن به خود و ترس از "معروف شدن" به عنوان کلاهبرداری.
• ترس از برقراری ارتباط با توسعه دهندگان دیگر زیرا این شکاف های دانش شما را آشکار می کند.
• شک دارید که برنامه نویسی انتخاب شغلی مناسبی برای شما باشد.

چگونه داشتن سندرم ایمپوستر بر توسعه دهندگان نرم افزار تأثیر می گذارد؟

و در اینجا چند دلیل وجود دارد که نشان می دهد سندرم ایمپوستر یک مسئله واقعی با اثرات جدی است.

• برخی از توسعه‌دهندگان نرم‌افزار جوان و مبتدیان برنامه‌نویسی می‌توانند به همین دلیل از ادامه این مسیر شغلی دست بکشند.
• استرس غیرضروری ایجاد می کند که بر بهره وری، سلامتی و روابط شما با تیم تأثیر می گذارد.
• استرس سندرم ایمپوستر مداوم همراه با عوامل دیگر می تواند باعث فرسودگی شغلی شود.
• مسائل مربوط به کیفیت کار برخی از برنامه نویسانی که از سندرم ایمپوستر رنج می برند می توانند تنها به جنبه های خاصی از کار خود توجه کنند و از وظایف دیگر غافل شوند.

اگر برنامه نویس هستید چگونه با سندرم ایمپوستر کنار بیایید؟

وقتی می‌دانید چیست و آماده مقابله با آن هستید، غلبه بر سندروم فریبکار چندان سخت نیست. در واقع، داشتن این علائم همیشه بد نیست و با نگرش صحیح، حتی می تواند قدرت بخش باشد.

1. آن را بپذیرید و در آغوش بگیرید.

تغییر نگرش خود نسبت به سندرم ایمپوستر و علائم آن یکی از تغییرات کلیدی است. بپذیرید که توسعه نرم افزار زمینه ای است که در آن هیچ کس همه چیز را نمی داند و شما همیشه نیاز به یادگیری چیزهای جدید دارید. حتی می‌توانید احساساتی را که معمولاً با سندروم فریبکار مرتبط هستند، اما به شیوه‌ای مثبت، در آغوش بگیرید. از آن به عنوان یک تقویت کننده انگیزشی استفاده کنید که شما را برای بهبود مهارت های خود به طور مداوم تحت فشار قرار می دهد.

2. فهرستی از دستاوردهای حرفه ای خود تهیه کنید.

پیگیری دستاوردهای حرفه ای خود راه خوبی برای مبارزه با شک و تردید به خود با یادآوری تمام دستاوردهایی است که قبلاً داشته اید. فقط نوشتن دستاوردهای خود به عنوان یک لیست خلاصه خوب است، اما می توانید از نمونه کارهای کدنویسی خود برای این منظور نیز استفاده کنید و سندروم فریبنده را به عنوان انگیزه ای برای بهتر کردن نمونه کارها در نظر بگیرید.

3. از یک توسعه دهنده ارشد بخواهید پشتیبانی کند / یک مربی بگیرید.

فقط درخواست کمک و مشاوره از توسعه دهندگان نرم افزار با تجربه تر همیشه گزینه ای است که نباید از آن غافل شوید. به همین دلیل است که یک بخش کاملاً جداگانه برای کمک جویی در CodeGym وجود دارد . درخواست کمک از اعضای ارشد تیم نیز راه خوبی برای برقراری ارتباط سالم با همکاران است. یا می توانید یک مربی برنامه نویسی پیدا کنید تا به شما کمک کند این چالش و سایر چالش های معمولی برای مبتدیان برنامه نویسی را پشت سر بگذارید.

4. روش های یادگیری را بیابید که بهترین کار را برای شما دارد.

حتی اگر به عنوان یک برنامه نویس نمی توانید همه چیز را بدانید، یادگیری سریع و موثر در دستیابی به اعتماد به نفس و پیشرفت حرفه ای همراه با آن مهم است. یافتن رویکردی برای یادگیری که برای شما بهترین کار را دارد راهی برای به حداکثر رساندن اثربخشی و در عین حال به حداقل رساندن زمان و تلاشی است که باید برای آن صرف کنید. به عنوان مثال، CodeGym، در میان چیزهای دیگر ، به گیمیفیکیشن و رویکرد اول تمرین متکی است تا فرآیند تسلط بر جاوا را تا حد ممکن آسان کند، حتی برای افراد مبتدی و افرادی که مایل به تغییر برنامه نویسی از حرفه های دیگر هستند . اما می‌توانید چندین روش مختلف و تکنیک‌های یادگیری را امتحان کنید و دریابید که کدام یک بیشترین مزیت را برای شما به ارمغان می‌آورد.

5. یک برنامه شغلی تهیه کنید.

ایجاد یک برنامه شغلی ، اگر هنوز آن را ندارید، گام دیگری است که به شما کمک می کند با تمرکز بر یک تصویر بزرگتر، با اضطراب کوتاه مدتی که برای مبتدیان برنامه نویسی معمول است، مقابله کنید. شما می توانید یک برنامه شغلی را با لیستی از دستاوردهای فعلی خود ترکیب کنید و از آنها برای مقابله با شک و تردید به خود و عدم تمرکز بر اشتباهات و شکست های جزئی استفاده کنید.

نظرات

در اینجا چیزی است که توسعه دهندگان نرم افزار با تجربه در مورد ابتلا به سندرم ایمپوستر و مقابله با این مشکل می گویند. من حدود 20 سال است که این کار را انجام می‌دهم و حداقل هفته‌ای یک بار و اغلب بیشتر به شدت گرفتار سندروم ایمپوستر خواهم شد. نرم افزار بزرگ است. هر کس حوزه(های) خود را دارد و دوست دارد در مورد آن صحبت کند. احتمال این است که شما منطقه(های) خود را می شناسید، اما منطقه دیگران را نه. و از شما انتظار نمی رود. از شما انتظار می رود که مشکلات موجود را حل کنید - این کاری است که مهندسان انجام می دهند. حرفه من زمانی شروع شد که از تلاش برای حل مشکلات خود دست کشیدم و شروع به صحبت با مهندسان دیگر و درخواست کمک، بینش یا فقط برای یک تابلوی صدا کردم. نکته حرفه ای: اکثر افراد دیگر راه حلی برای مسائل پیچیده مهندسی در نوک انگشتان خود ندارند. من همیشه وظایفی را تعیین می‌کنم که مطمئن نیستم چگونه حل می‌شوند، بنابراین وقتی به کسی در آنها کمک می‌کنم، مشکل را درست مثل او حل می‌کنم. من بن بست ها و چیزهایی که کار نمی کنند را پیشنهاد خواهم کرد. این بخشی از فرآیند است. اگر واقعا سخت کار می کنید و عمر خود را صرف این کار می کنید، ممکن است حدود 1 درصد از بدنه مهندسی نرم افزار را درک کنید. آره. یک درصد. اگر خوش شانس هستید، مارک ماراتیا، معمار نرم افزار و برنامه نویس با چندین دهه تجربه حرفه ای، گفت . "ریشه این به اصطلاح "سندرم فریبکار" آگاهی بیش از حد از خودتان است. وقتی به خودتان فکر می کنید، یکی از طبیعی ترین مقایسه ها افراد دیگر هستند. به خودتان فکر نکنید (و اگر فکر می کنید، پیشرفت خود را با دستاوردها و توانایی های گذشته خود مقایسه کنید). به جای اینکه به خودتان فکر کنید، به کارهایی که می خواهید انجام دهید فکر کنید. اگر چیزی به اندازه کافی شما را هیجان زده کند، نفس از بین می رود. شما به این فکر نمی کنید که آیا می توانید کاری را انجام دهید یا نه. تو فقط انجامش بده خود را در فضای مشکل جذب کنید،» Cuyler Stuwe، یک توسعه دهنده وب با تجربه، توصیه می کند . «این حداقل برای من کاملاً عادی است. شما به رزومه من نگاه می کنید و فکر می کنید من همه چیز را می دانم. جواب منفی. چند تفاوت اساسی با بسیاری از فناوران و بسیاری از چیزهایی که نمی دانم وجود دارد. من می توانم یاد بگیرم که این چیزها را به کار ببرم، اما این انتظار برای دانستن همه چیز وجود دارد. من همیشه باید چیزها را بررسی کنم یا با چیزها بازی کنم تا بفهمم چگونه کار می کنند. مسئله این است که من آنقدر باهوش هستم که بدانم چگونه چیزها را ثابت کنم، و این ویژگی است که بسیاری از افراد دیگر ندارند. داده ها فوق العاده مهم هستند. والاس بی مک کلور، یکی دیگر از کارشناسان توسعه نرم افزار، گفت : داده های مربوط به فناوری، نه ایدئولوژی در مورد فناوری را به من نشان دهید، و ما می توانیم صحبت کنیم .