CodeGym /Blog Java /Poland /"Wszyscy moi znajomi stracili pracę, oprócz programistów"...
CodeGym
Poziom 41

"Wszyscy moi znajomi stracili pracę, oprócz programistów": historia Mykyty, który stracił pracę z powodu inwazji rosyjskiej

Opublikowano w grupie Poland
Kontynuujemy wyjątkową serię materiałów o Ukraińcach, którzy stracili pracę z powodu rosyjskiej inwazji. Ludzie ci zaczęli uczyć się języka Java dzięki programowi darowizn od użytkowników CodeGym. Miliony Ukraińców stracily pracę i tracą pieniądze z powodu wojny. Mykyta Shevchuk, 24, jest jednym z nich. Po tym, jak jego firma zbankrutowała, a on sam utknął w małym mieście, podczas gdy jego oszczędności przepadały, otrzymał szansę nauczenia się języka Java i zostania programistą. "Wszyscy moi znajomi stracili pracę, oprócz programistów": historia Mykyty, który stracił pracę z powodu inwazji rosyjskiej - 1

Miałem marzenie

Pochodzę z Dniepru, dużego ukraińskiego miasta. Od jedenastej klasy interesowałem się programowaniem, ale nigdy nie miałem wystarczająco dużo pieniędzy, aby się tego uczyć. Poza tym prawdopodobnie nie byłem jeszcze gotowy. Po ukończeniu szkoły średniej wyjechałem na kilka lat do Polski, a następnie przeniosłem się do Kijowa. Przez ostatnie dwa lata pracowałem w naszej rodzinnej firmie zajmującej się barwieniem wyrobów metalowych. Byłem kierownikiem ds. klientów, więc do moich obowiązków należało poszukiwanie nowych klientów, wspieranie obecnych i częściowa opieka nad produkcją. Nie była to moja wymarzona praca. Zawsze kochałem komputery, lubiłem pisać skrypty w Excelu i grać w gry wideo. Dlatego wciąż myślałem o programowaniu jako o swojej wymarzonej karierze. Zacząłem oszczędzać pieniądze, aby osiągnąć swój cel i nauczyć się kodować. Jak na ironię, gdy zebrałem potrzebną kwotę i byłem gotowy do tego kroku, wybuchła wojna. Właściwie cała ta historia jest pełna ironii.

Stracić wszystko

Kilka miesięcy temu nasza firma otrzymała ofertę. Inwestor chciał kupić firmę i przenieść ją na Zakarpacie, do miasta Wołowiec (istnieje prawdopodobieństwo, że słyszeli tę nazwę w wiadomościach). Dyrektor zgodził się i od tego czasu przenosiliśmy zakłady do Wołowca, przygotowywaliśmy firmę do realizacji nowego dużego zamówienia itd. Wszystkie przygotowania zakończyliśmy 23 lutego, a następnego dnia planowaliśmy wrócić do domu, do Kijowa. Zamiast tego obudziliśmy się w kraju, w którym toczyła się wojna. Dokumenty były już podpisane, ale pieniędzy jeszcze nie dostaliśmy (na wypłatę mieliśmy 60 dni). I z powodu wojny chyba już ich nie dostaniemy. W ten sposób w ciągu jednego dnia straciłem pracę i pieniądze. Co więcej, kilka dni temu rosyjski pocisk spadł 10 m od budynku, do którego przenieśliśmy firmę. To był pierwszy raz, kiedy Rosjanie zbombardowali Zakarpacie, dlatego można było usłyszeć nazwę "Wołowiec". Wcześniej ta część Ukrainy była uważana za bezpieczną, ponieważ znajdowała się bardzo blisko granicy z UE. Ale to my mieliśmy "największe szczęście", że prawie udało nam się złapać tę jedyną rakietę. Mimo to sprzęt nie został zniszczony, ale nie mogę tego samego powiedzieć o budynku. Teraz próbujemy go naprawić i zastanawiamy się nad przyszłością firmy. Sprzedaż nie wydaje się w tej chwili realną opcją. Oprócz pracy, ja i mój brat straciliśmy miejsca, do których moglibyśmy wracać. Mój brat pochodzi z Worzela (małe miasteczko niedaleko Kijowa, gdzie toczyły się brutalne walki), a jego dom jest zrujnowany. Ja wynajmowałem mieszkanie, ale nie wiem, czy ono w ogóle istnieje. Teraz mieszkamy w Wołowcu. Zamiast spełniać swoje marzenia, pieniądze, które zaoszczędziłem dla studiów, przeznaczam na czynsz i jedzenie. Nie udało nam się znaleźć wolnego mieszkania, więc wynajęliśmy biuro i w nim mieszkamy. "Wszyscy moi znajomi stracili pracę, oprócz programistów": historia Mykyty, który stracił pracę z powodu inwazji rosyjskiej - 2

Przyszłość jest teraz

Nie jestem typem osoby, która siedzi w domu i płacze nad stratami. Musiałem coś zrobić, żeby nie zwariować. Poszliśmy z bratem do miejscowego komisariatu wojskowego, ale powiedzieli, że na razie nas nie potrzebują, bo nie mamy doświadczenia w wojsku. Zaczęliśmy się więc zastanawiać: jak możemy pomóc i jakie są możliwości pracy? Teraz pomagamy przy budowie domu dziecka dla dzieci, które straciły rodziców w czasie wojny. Naszym zadaniem jest wykonanie metalowych schodów i mebli do tego budynku. To są małe pieniądze, ale nie przejmujemy się tym. W obecnej sytuacji pieniądze nie są naszym największym zmartwieniem. Wiele rzeczy robiliśmy za darmo. Na przykład pomagaliśmy w komisariacie wojskowym, zbudowaliśmy dom dla miejscowej jednostki Wojsk Obrony Terytorialnej, zrobiliśmy "jeże" na posterunki blokowe itp. Przyjmujemy wszystkie zlecenia i robimy wszystko, żeby mieć zajęcie. Jest takie powiedzenie: dostajesz to, co dajesz. Może dlatego tutaj, z dala od domu i w czasie wojny, mogłem się wreszcie uczyć programowania. Kilka tygodni temu mój przyjaciel powiedział mi o możliwości darmowej nauki języka Java w CodeGym. Oczywiście, skorzystałem z niej! Java była moim numerem jeden, gdy myślałem o zostaniu programistą, więc to był szczęśliwy zbieg okoliczności. Jedyną rzeczą, której potrzebowałem do nauki, był stabilny Internet. Udało mi się znaleźć dostawcę tutaj, w Wołowcu. Od tego czasu uczę się, kiedy tylko mam wolny czas. Wierzę, że jeśli ma się pragnienie, to znajdzie się czas i miejsce, aby je zrealizować. Uczę się między zajęciami, w weekendy i w każdej wolnej chwili, kiedy tylko mogę skupić się na nauce. Bardzo lubię uczyć się na platformie CodeGym, jest bardzo łatwa w obsłudze i przyjazna. Nie miałem żadnych trudności: nawet jeśli czegoś nie rozumiem, robię przerwę i przeszkoda znika. Jestem bardzo optymistyczną osobą i chcę spojrzeć na tę sytuację jako na szansę rozpoczęcia życia od nowa, zrobienia czegoś, na co przed wojną nigdy nie miałam czasu. Planuję ukończyć kurs w ciągu 6 miesięcy. W przyszłości widzę siebie jako programistę Java. Zostaję na Ukrainie, ale chcę rozpocząć nową karierę w dziedzinie, którą podziwiam. Mam nadzieję, że z pomocą CodeGym będzie to możliwe. "Wszyscy moi znajomi stracili pracę, oprócz programistów": historia Mykyty, który stracił pracę z powodu inwazji rosyjskiej - 3
Komentarze
TO VIEW ALL COMMENTS OR TO MAKE A COMMENT,
GO TO FULL VERSION