Ostatnie zadania

Program implementuje klasę Kaczka i tworzy dwie specyficzne kaczki (dwa obiekty). Utwórz kategorie zwierząt podobnych do klasy Kaczka – Kot i Pies. Pomyśl, co metoda toString powinna zwracać w tych klasach, utwórz pary między wszystkimi zwierzętami (obiektami) i wyświetl je na ekranie.

Tworzenie klas jest proste i fajne. Poczujmy się jak stwórcy wirtualnego Wszechświata i utwórzmy klasy Mezczyzna i Kobieta. Muszą one być zadeklarowane wewnątrz klasy Solution, być publiczne i statyczne. Muszą mieć pola imie, wiek i adres. Zadeklaruj także konstruktory ze wszystkimi możliwymi parametrami. Będziemy mogli ich potem użyć do utworzenia konkretnych obiektów.

Pamiętasz kreskówkę „Tom i Jerry”? Jeśli jesteś na to za młody, wyszukaj jej w Google. Dlaczego o to pytam? W tej kreskówce występuje dużo kotów, myszy i psów. Naszym zadaniem jest utworzenie trzech odpowiadających im klas: Pies, Kot i Mysz. Każda z nich powinna mieć trzy pola. Należy utworzyć obiekty tych klas, nazywając je tak, jak nazywają się bohaterzy tej kreskówki.

Czasem programista siedzi przed komputerem całymi dniami i traci orientację w czasie. Jeśli ktoś na mieście nagle Cię spyta, który mamy rok, to raczej nie jest to Marty McFly z „Powrotu do przyszłości”. To tylko nasz dzielny programista, zaangażowany w pisanie kodu! Pomóżmy mu się odnaleźć i wyświetlmy bieżącą datę w poniższym formacie: "06 15 2018".

Wyobraź sobie, że mamy bank-świnkę. Możesz wkładać do niej monety i po jakimś czasie ją rozbić. Napiszmy emulator oparty na konsoli dla banku-świnki. Za pomocą klawiatury będziemy wprowadzać liczby i dodawać je tak długo, aż przerwiemy proces, używając specjalnego słowa „sumuj”. Wtedy program powinien podliczyć, jak dużo zaoszczędziłeś/aś.

Kody pisane przez innych są dla nas jak obce terytorium. Co tam może się czaić? Może czyhają tam na Ciebie głodne, wyjące wilki albo żądne krwi potwory, gotowe Cię rozszarpać... Oczywiście, nie chcemy Cię straszyć, ale musimy Cię jednak ostrzec, że kody pisane przez innych są pełne niespodzianek. Spróbujmy zapoznać się z pewnym programem. Teoretycznie powinien on sumować dwie liczby. Sprawdźmy, co jest z nim nie tak.

Cała mądrość programistów zawiera się w jednym zdaniu: „Jeśli działa, nie ruszaj!”. Ale co, jeśli musimy poprawić funkcjonalność danego programu? Niestety, w 99% przypadków musisz zagłębić się w kod innej osoby. Zadanie jest takie: mamy program, który wyświetla minimum z dwóch wprowadzonych liczb. Popraw go tak, żeby robił to samo z 5 liczbami.

Każdy klasyczny algorytm jest programowany długo. Zadania zawierające algorytmy są bardzo wartościowe. Co więcej, uczą programistów myśleć. Dla algorytmu znalezienie maksimum to bułka z masłem. Nie ociągajmy się: napiszmy program, który pobiera dodatnią liczbę całkowitą n, pobiera n liczb i znajduje ich maksimum.