Lekcje

„Ścieżka programisty” brzmi prawie jak „droga samuraja”. Zarówno programista, jak i samuraj, nie powinni zawracać z raz obranej drogi. Właściwie prawda jest trochę inna: oni po prostu nie chcą zawracać. Ta lekcja jest o tym, co musisz zrobić, aby maksymalnie wykorzystać życie jako programista.

Jeśli obiekt istnieje, to znaczy, że jest komuś potrzebny... Obiekt utworzony w Javie istnieje (żyje), dopóki przynajmniej jedna zmienna przechowuje jego adres (odnosi się do niego). Jeśli nie istnieją już żadne referencje do niego, obiekt umiera. Przychodzi po niego śmieciarz i... Dobra, w rzeczywistości nie wygląda to tak tragicznie. Wręcz przeciwnie!

Jeśli nie zapisujesz referencji do obiektów, przyjdzie w nocy po nie odśmiecacz i sprzątnie je wszystkie. Brzmi to na tyle strasznie, że programiści są gotowi modlić się do wielkiego odśmiecacza Javy. Zwłaszcza ci, którzy zaczynali swoją karierę, używając innych języków, takich jak C++.

Dzisiaj opowiem krótko o najbardziej niezależnej metodzie finalize(). Metoda ta słucha tylko maszyny Java, w tym sensie, że może zostać wywołana tylko przez nią. Jest ona wywoływana zaraz przed zniszczeniem obiektu. W rzeczywistości stanowi przeciwieństwo konstruktora. Metoda ta może zwolnić zasoby używane przez obiekt.

Czas trochę pofilozofować o życiu i śmierci obiektów! Programiści często tworzą setki obiektów i przechowują je na różnych listach, ale nigdy tych list nie czyszczą. To powoduje przepełnienie. Aby tego uniknąć, należy poprawnie obchodzić się z obiektami. Dzisiejsza lekcja wprowadzi Cię w ten temat.

Na poprzedniej lekcji dowiedzieliśmy się, że nie możemy wywołać metody finalize, używając „uchwytów”. Może to zrobić tylko wirtualna maszyna Java i nie możemy przewidzieć, kiedy to się stanie. A co, jeśli sam/a spróbujesz to wywołać? Na przykład, utworzysz 50000 obiektów (koty i psy, jak zwykle)? Podejmiemy się takiego zadania i nie tylko.

Zastanówmy się nad znaczeniem słowa „statyczne”. Metody mogą być statyczne i niestatyczne. Zwyczajne metody wywoływane są na obiekcie i mają dostęp do jego danych. Metody statyczne nie mają tego dostępu: zwyczajnie nie mają referencji do obiektu. Potrafią uzyskać dostęp do zmiennych statycznych klasy i innych metod statycznych. Szczegóły znajdziesz w tej lekcji.

Statyczne mogą być zmienne, metody, a nawet klasy. Na wyższych poziomach dowiesz się, na czym one polegają i dlaczego ich potrzebujemy, a teraz spójrz na ten przykład i pomyśl, co się tam dzieje. Użyjemy zmiennej public static zwracanej w kodzie w ramach eksperymentu. Brzmi intrygująco, prawda?

Temat, który omawiamy, da Ci solidne podstawy na przyszłość. Być może jeszcze nie wszystko jest zupełnie jasne, ale na pewno jest jasne na tyle, że możesz robić jakieś zadania. Przeanalizujemy metody statyczne przy okazji tworzenia ich w zadaniach. Przy okazji, zauważyłeś/aś, że metoda main() też jest statyczna?

Twój zasób wiedzy jest coraz większy, więc Profesor musi teraz jeszcze starannej szukać informacji, które będą Ci przydatne. Nie przebrniesz przez ten poziom, jeśli nie przeczytasz kilku rzeczy. Profesor dobrze wie, co robi. Ważne jest, by w pełni skorzystać z jego sugestii.

Hej, Poziom 6 dobiega końca! Ukończyłeś/aś wiele trudnych, ale przydatnych zadań. Zanim przejdziesz do Poziomu 7, powinieneś/powinnaś trochę odpocząć. Inspiruj się i rozwijaj, oglądając, jak najsłynniejszy duet Doliny Krzemowej, Steve Jobs i Steve Wozniak, stawia pierwsze kroki i tworzy grę zwaną Breakout.

Podczas nauki programowania nie ma czegoś takiego jak ekstra zadania! Profesor tajnego centrum CodeGym jest o tym przekonany na 1000%. Dlatego zadania są po prostu częścią każdego poziomu. Niektóre z nich są bardziej zaawansowane i wymagają od studenta umiejętności korzystania z wyszukiwarki Google. Lub myślenia. Lub myślenia i korzystania z Google.