Stary poziom 04

jestem najlepsza

1 Najlepsze jest wrogiem dobrego

Być najlepszym oznacza być lepszym od innych, przewyższać ich i być innym. Nie możesz stać się najlepszy, robiąc to, co robią wszyscy inni. Potrzebujesz własnego sposobu. Nie można być najlepszym we wszystkim: podczas gdy Ty studiujesz wszystko, ktoś specjalizuje się w jednej rzeczy. Najlepszym sposobem jest wybranie jednej, pewnej specjalizacji i zostanie w niej specjalistą światowej klasy. Jeśli tańczysz balet od piątego roku życia i pracujesz 8 godzin dziennie, zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie to robił od trzech do dziesięciu godzin dziennie. Zanim oboje skończycie piętnaście lat, jego doświadczenie przekroczy wasze o 5000 godzin. Poza tym są geniusze, których każda godzina pracy równa się Twoim trzem. A korepetycje są najlepsi na świecie, a ty jesteś na przykład samoukiem. Jedynym sposobem, aby stać się najlepszym, nie podążając własną drogą, jest pracować więcej niż wszyscy inni, być utalentowanym, mieć dobrych nauczycieli i bogatych rodziców. Ale to już nie jest „jak wszyscy”, prawda? Jednak nawet najszybszy i najbardziej pracowity koń nie jest w stanie prześcignąć samochodu. Potrzebujesz własnej strategii, unikalnego planu, aby stać się najlepszym, nie poświęcając wszystkiego.

2 Bycie najlepszym to ciężka praca

Zawsze znajdzie się ktoś, kto zaczął wcześniej. Ktoś miał bogatych rodziców, ktoś studiował na najlepszym uniwersytecie świata. Ktoś znalazł pracę dzięki pomocy rodziców. Nie martw się. Zdarza się. Nazywa się to różnymi warunkami początkowymi. Jednak tacy ludzie stanowią mniejszość, świat jest pełen ludzi, którym udało się osiągnąć sukces dzięki „nieszablonowemu myśleniu”, pracowitości i chęci ciągłego uczenia się. Życie jest jak gra w karty. Każdy może wygrać, mając wszystkie atuty pod ręką, ale profesjonalista wygrywa bez względu na to, jakie ma karty. Swoimi umiejętnościami zmniejsza wpływ atutów. Nikt nie rozumie tego tak doskonale, jak zawodowi sportowcy. Wielu z nich ma zaledwie kilka lat, aby wykorzystać swoją szansę i odnieść sukces.

3 Zawsze jest ktoś, kto pracuje więcej niż ty

Takich ludzi jest mnóstwo. Są pracoholicy, perfekcjoniści i ludzie, którzy po prostu kochają to, co robią. To prawda, że ​​wielu z nich poświęca rodzinę, przyjaciół i chętnie pracuje 80 godzin tygodniowo. Praca jest ich życiem. To nie jest droga dla ciebie. Ale ci ludzie nadal są w stanie zepchnąć cię w dół po szczeblach kariery. Nie jesteś w stanie spędzić 6 miesięcy w podróży służbowej, aby dostać awans, a jednak są. Przeciętny chiński student jest bardziej pracochłonny niż europejski, a pracownik z Chin chętnie wykona Twoją pracę za jedną czwartą ceny. Dużo pracy nie jest kluczem do sukcesu, ale praca mała jest kluczem do porażki.

4 Nieprzyjazne środowisko

Niewiele jest miejsc na świecie, w których zachęca się do ciężkiej i uczciwej pracy. Jeśli dużo się uczysz na studiach, cały swój wolny czas spędzasz w bibliotece i samodzielnie zdajesz egzaminy, zostaniesz uznany za nerda. A jeśli „bawiłeś się przez cały semestr i zdałeś” lub innymi słowy „pokonałeś system”, to brawo! Trudno jest dążyć do sukcesu, gdy społeczeństwo nienawidzi bogatych i odnoszących sukcesy ludzi. Nienawidzi ich i zazdrości im. Biedni ludzie, chciwie rzuciwszy się na pieniądze, zaczynają się nimi przechwalać. To prawda, że ​​bogaci ludzie zachowują się inaczej: Bill Gates może nosić koszulę za 10 dolców, bo z nią czy bez niej nadal jest Billem Gatesem.

5 Podsumowując

Nadal to przedsiębiorcy tworzą przestrzenie do pracy. Wynagrodzenie pracowników najemnych jest efektem rywalizacji przedsiębiorstw o ​​najlepszych pracowników. Im więcej firm jest w kraju, tym wyższe są wynagrodzenia. Istnieje ogromna rywalizacja na ścieżce „pracuj więcej”, ten sposób już nie działa. Musisz znaleźć innego. Trzeba kochać swoje życie i swój czas. Pieniądze to tylko instrument, który zapewnia niezależność finansową. Jeśli jesteś niezależny finansowo, możesz robić, co chcesz, i nie robić tego, czego nie chcesz. Uważaj na „poświęcenia” na drodze do bycia najlepszym. Nie poświęcaj tego, co najważniejsze: rodziny, przyjaciół, zdrowia, pracy, którą kochasz. Odnoszenie sukcesu finansowego po 50. roku życia bez rodziny, przyjaciół, zdrowia i nienawiści do pracy nie jest sukcesem. To porażka.

Poziom 4

1 Risha, Zakres zmiennych

- Profesor nadal stoi na stanowisku. Te stare zmarszczki pouczające są takie same. Wszystko, co ci mówi, jest zapisane w książkach. Należy pamiętać, że nikt nie nauczył się pływać po kilkunastu wykładach . Wykłady pomagają, gdy na pewno rozumiesz temat i znasz go trochę mniej niż sam profesor. - Wykłady profesora rzeczywiście przynoszą pożytek. - Tak... a raczej mamy nadzieję, że tak. Im więcej punktów widzenia na ten sam temat słyszysz, tym bardziej zastanawiasz się, jak jest naprawdę. Mając tylko jeden punkt widzenia, albo w to wierzysz, albo nie. OK, przejdźmy do rzeczy. - Spójrz na obrazek, który ci wcześniej dałem: 1 Zmienna zadeklarowana w metodzie istnieje / jest widoczna od początku deklaracji do końca metody. 2 Zmienna zadeklarowana w bloku kodu istnieje na końcu tego bloku kodu. 3 Zmienne - argumenty metody - istnieją do końca zakończenia metody. 4 Zmienne klas/obiektów istnieją przez cały okres istnienia obiektu. Modyfikatory dostępu określają ich widoczność. 5 Zmienne klasy statycznej istnieją przez cały czas działania programu. O ich widoczności decydują także modyfikatory dostępu. - Tak, pamiętam to zdjęcie. - W porządku. Przypomnę Ci o kilku kwestiach. - Wszystkie zmienne zadeklarowane wewnątrz metod istnieją / można uzyskać do nich dostęp (widzieć) od linii deklaracji do ostatniej linii metody (przykład: 1). - Jeśli zmienna jest określona/zadeklarowana w jakimś bloku kodu, istnieje ona do końca tego bloku kodu (przykład: 2). - Jeśli zmienna jest argumentem funkcji, to istnieje / można ją zobaczyć (widzieć) od pierwszej do ostatniej linii metody (przykład: 3). - Jeżeli zmienna jest zmienną klasową (przykład: 4), to jest powiązana z konkretnym obiektem i istnieje cały czas, dopóki nie pojawi się obiekt tej klasy. Jeśli nie ma obiektu, nie ma zmiennej. Zmienna jest dostępna (zmienna jest widoczna) dla wszystkich metod klasy. Nie ma znaczenia, czy metody zostaną zadeklarowane przed, czy po nim. Dla każdego obiektu klasy tworzona jest osobna zmienna. Zmienna ta jest niezależna od innych obiektów. Metody statyczne nie mają dostępu do zmiennej. - Jeśli zmienna jest zadeklarowana jako statyczna (oznaczona słowem kluczowym „static”), istnieje ona przez cały czas istnienia jej klasy. Zwykle JVM ładuje klasę do pamięci przy pierwszym użyciu, w tym samym czasie inicjowane są zmienne statyczne. - W powyższym przykładzie zadeklarowaliśmy klasę Cat, która ma 4 zmienne: a,b,s są regularne, a liczba jest statyczna. Jeśli utworzysz kilka obiektów tej klasy (na przykład 3), każdy z nich będzie miał własną kopię zwykłych zmiennych klasy. Ale wszystkie te obiekty mają wspólną zmienną statyczną.Właściwie ta zmienna statyczna nie znajduje się wewnątrz żadnego obiektu, ponieważ istnieje nawet wtedy, gdy nie ma obiektu klasy Cat. - Tak się stanie, jeśli zadeklarujemy s jako zmienną statyczną: - Tak. W pewnym sensie to zrozumiałem. - Czy mogę zadeklarować identyczne zmienne? - W ramach metody nie można. Wszystkie zmienne zadeklarowane w metodzie muszą mieć unikalne nazwy. Argumenty metody są również uważane za jej zmienne. - A co ze zmiennymi klasowymi? - Zmienne klasowe muszą także mieć unikalne nazwy w obrębie każdej konkretnej klasy. Istnieje jednak wyjątek: nazwa zmiennej metody i nazwa zmiennej klasy mogą pasować do . - A co by było, gdybyśmy zadeklarowali dwie zmienne „count”, jedną w klasie i jedną w metodzie, a następnie zmienili zmienną count? Które z nich się zmieni? - Jeśli w treści metody widocznych (dostępnych) jest kilka zmiennych, na przykład zmienna klasy i zmienna metody, wówczas uzyskany zostanie dostęp do zmiennej metody. - W tym kodzie zadeklarowane są dwie zmienne licznikowe: w linii 4 zmienna klasy , a w linii 9 zmienna metody . - Oto co się dzieje, gdy wykonywana jest metoda run: - Dostęp do zmiennej klasy uzyskuje się w linii 8. Przypisuje się jej wartość 15. - W linii 9 deklarowana (tworzona jest) nowa zmienna metody (liczba ). Obejmuje zmienną klasy. Każdy dalszy kod w metodzie będzie miał dostęp dokładnie do zmiennej metody. - Rozumiem. - Zmienna metody obejmuje zmienną klasy. Oznacza to, że uzyskany zostanie dostęp do zmiennej metody. Dostęp do zmiennej klasy można jednak uzyskać również w bardziej złożony sposób. - Na początku wykładu wspomniałeś o metodach statycznych. Jakie są te metody statyczne? - Metody i zmienne statyczne są powiązane nie z obiektami klas, ale z samą klasą. Zatem, jeśli utworzymy 10 obiektów klasy Variables z przykładu z początku poziomu, będziemy mieli 10 zmiennych classVariable , po jednej dla każdego obiektu i tylko jedną wspólną zmienną TEXT . - Mam pytanie. - Jaka jest różnica między metodami statycznymi i niestatycznymi? - Przyjrzyjmy się, jak działa zwykła metoda niestatyczna: - Kiedy wywołujesz metodę w postaci «obiekt» punkt «nazwa metody» , w rzeczywistości wywołujesz metodę klasy, do której ten sam obiekt jest w ukryciu przekazywany za pomocą pierwszego argument. Wewnątrz metody obiektowi nadano nazwę this . Wszystko odbywa się dokładnie z tym obiektem i jego danymi. - Jezu! A więc tak to wszystko działa! - A tak działa metoda statyczna: - Przy wywołaniu metody statycznej nie jest przekazywany żaden obiekt. To znaczy, to jest równe null , więc metoda statyczna nie ma dostępu do niestatycznych zmiennych i metod (nie ma nic do przekazania takim metodom jak ta ). - Uff. Myślę, że rozumiem. Ale nadal nie wszystko jest jasne. - Nadchodzi wujek Diego…

2 Diego, Zadania dotyczące widoczności zmiennych

- Hej, Amigo. - Hej, Diego. - Przyniosłem ci kilka zadań dotyczących widoczności zmiennych

3 Risha, Polecenie i blok poleceń

- Teraz powiem ci, czym jest polecenie i blok poleceń. To całkiem proste. Ciało metody składa się z poleceń. Każde polecenie kończy się średnikiem. - Blok poleceń zawiera kilka poleceń połączonych nawiasami klamrowymi. Ciało metody jest jednocześnie blokiem poleceń. - Oto zasada, która sprawdza się w każdej sytuacji: gdzie możesz napisać pojedyncze polecenie, możesz także napisać blok poleceń. Zobaczymy to na przykładach zadań poniżej.

4 Elly, Operator warunkowy

- Hej, Amigo. Dzisiaj wyjaśnię Ci operatory warunkowe . - Wartość programu polega na jego zdolności do odmiennego działania w różnych sytuacjach, w przeciwnym razie jest bezużyteczny. W Javie wspomniana możliwość jest realizowana za pomocą „operatora warunkowego”. Jest to specjalne słowo kluczowe, które umożliwia wykonanie różnych bloków poleceń w zależności od prawdziwości warunku. - Operator warunkowy składa się z trzech części: « warunek », « polecenie 1 » i « polecenie 2 ». Jeżeli warunek jest spełniony, wówczas wykonywane jest « polecenie 1 », w przeciwnym razie wykonywane jest « polecenie 2 ». Polecenia nigdy nie są wykonywane jednocześnie. Operator ten wygląda następująco: - To ekscytujące! Myślę, że programowanie jest o wiele bardziej interesujące z takim operatorem. - Tak. Oto kilka przykładów:

5 Bilaabo, Porównanie z Pascalem

- Hej, Amigo. Pamiętacie, że na naszej planecie używamy bardziej zaawansowanego Pascala. Tak by to wszystko wyglądało w Pascalu.

6 Diego, Zadania

- Chciałbym opowiedzieć Wam trochę o porównywaniu zmiennych w Javie . - Znasz już najprostsze operatory porównania mniejsze niż (<) i większe niż (>). - Tak. - Istnieją również operatory „równe” (==) i „nierówne” (!=). Istnieją również operatory „mniejsze lub równe” (<=) i „większe lub równe” (>=). - Och, to bardziej ekscytująca rzecz. - Pamiętaj, że w Javie nie ma operatorów «=>» i «=<»! - Znak «=» jest używany jako operator przypisania , więc musimy użyć podwójnych znaków równości «==», aby wskazać równość . Aby sprawdzić, czy zmienne nie są równe , użyj « != ». - Słusznie. - Porównanie dwóch zmiennych w Javie za pomocą operatora «==» jest porównaniem zawartości tych zmiennych. - Oznacza to, że wartości są porównywane w zmiennych typu pierwotnego . - W przypadku zmiennych typu referencyjnego porównywane są referencje . Jeśli więc przedmioty są wewnętrznie identyczne, ale ich odniesienia są różne, porównanie pokazuje, że nie są sobie równe : wynik porównania jest fałszywy . Wynik porównania referencji ma wartość true tylko wtedy, gdy oba odniesienia wskazują na ten sam obiekt. - Do porównywania obiektów według ich zawartości używana jest specjalna metoda równa się . Kompilator dodaje tę metodę (i wszystkie metody klasy Object) do Twojej klasy, nawet jeśli jej nie zadeklarujesz. Wyjaśnię to na przykładach: - Swoją drogą, oto kilka zadań, zanim zapomnę:

7 Kim mówi o typie boolowskim

- Hej, Amigo. Chcę opowiedzieć o nowym typie danych. To typ logiczny . Zmienne tego typu mogą przyjmować tylko dwie wartości: true i false . - Jak tego użyć? - Ten typ jest skrycie używany w wielu miejscach. Podobnie jak liczba jest wynikiem dowolnego dodania, tak typ logiczny – prawda lub fałsz – jest wynikiem dowolnego porównania. Przykłady: - Inne przykłady: - Jak zapisać takie wyrażenie: 0<a<b? - W Javie nie ma wyrażeń zawierających trzy operatory, więc możesz użyć tej struktury: (0<a) AND (a<b) - Co mam napisać? I? - Nie spiesz się, wyjaśnię ci to. - W Javie istnieją trzy operatory logiczne: AND , OR i NOT . Można ich używać do budowania warunków o różnym stopniu złożoności. Operatory te można zastosować tylko do wyrażeń boolowskich . Więc nie możesz pisać (a+1) ORAZ (3) , ale możesz napisać (a>1) ORAZ (a<3) . - NOT jest operatorem jednoargumentowym. Dotyczy tylko wyrażenia znajdującego się po prawej stronie. Wygląda bardziej jak minus przed liczbą ujemną niż znak mnożenia. - Za pomocą zmiennych boolowskich (typu logicznego) można wykonywać różne operacje. - Jakiego rodzaju operacje? - Przyjrzyj się im teraz: - Może więcej przykładów? - Jasne:

8 Elly, Pętla while

- Cześć. - Cześć, Elly! - Nadszedł... czas poznać pętle! Są tak samo proste jak warunki, ale bardziej interesujące. Pętla umożliwia wielokrotne wykonanie dowolnego polecenia lub bloku poleceń. Pętla wygląda następująco: - To takie proste. Polecenie lub blok poleceń jest wykonywane wielokrotnie, aż warunek pętli stanie się prawdziwy. Najpierw sprawdzany jest warunek, następnie wykonywany jest korpus pętli (blok poleceń). Następnie ponownie sprawdzany jest warunek i wykonywane jest ciało pętli. I tak dalej, aż warunek stanie się fałszywy. - A co jeśli zawsze jest to prawda lub zawsze fałsz? - Jeśli zawsze jest to prawdą, program nigdy się nie zatrzyma i zawsze wykona pętlę. Jeśli zawsze ma wartość false, treść pętli nigdy nie jest wykonywana. - Przykłady: - W porównaniu do warunków to nie jest takie trudne. Chcę spróbować teraz.

9 Bilaabo, Porównanie z Pascalem

- Cześć, kolego. Bilaabo opowie Ci teraz, jak to wszystko wyglądałoby w Pascalu. - Cóż, porównanie z Pascalem jest przydatne tylko dla tych, którzy je znają. - Nie wiesz? To mój ulubiony język! - W porządku. Uważam, że to wspaniały język. A gdybym już to wiedział, pomogłoby mi to.

10 Diego, Zadania w pętli

- Hej, Amigo! - Słyszałem, że nauczyłeś się pętli. A co jeśli dam ci więcej zadań?

11 Elly, Pętla For

- Chcę opowiedzieć o jeszcze jednej pętli. Jest to wymagane . Ta pętla jest kolejnym zapisem pętli while . Jest po prostu bardziej kompaktowy i poręczny dla programistów. Przykłady: - Och. - Te pętle są równoważne. Natomiast while zawiera jeden warunek w nawiasie, for ma trzy warunki. Kiedy program się kompiluje, pętla for przekształca się w pętlę while . - Pierwsze wyrażenie w pętli for ( podświetlone na zielono ) jest wykonywane jeden raz przed pętlą. - Drugie wyrażenie jest wykonywane za każdym razem przed wykonaniem treści pętli. Jest to podobne do warunku pętli while . - Trzecia wykonywana jest za każdym razem po wykonaniu ciała pętli. - A dlaczego potrzebujemy jeszcze jednej pętli? Chwila jest całkowicie jasna . - Odbywa się to dla wygody programistów. W programowaniu bardzo często występują pętle. Jest to wygodne, gdy w jednym wierszu znajdują się informacje o wartości początkowej zmiennej, stanie jej modyfikatora oraz komendzie zmieniającej zmienną.

12 Bilaabo, Porównanie z Pascalem

- Amigo, wierz lub nie, ale w Pascalu też jest pętla For . Właściwie jest to dostępne w prawie wszystkich językach programowania. Ale o wiele łatwiej jest to zrozumieć w Pascalu. Patrzeć:

13 Diego, Zadania

- Dziś jest mój szczęśliwy dzień. Wymyśliłem dla Ciebie 5 nowych zadań. Moja kreatywność jest zbyt widoczna. Powodzenia, mój przyjacielu. Będziesz tego potrzebować…

14 Profesor

- Cześć, Amigo. Jak leci u Ciebie? - Wszystko idzie dobrze, profesorze Noodles. Nauczyłem się już pętli „for” i „while”. - Świetnie! Okazuje się, że profesor Noodles jest najlepszym nauczycielem na świecie. Razem zatriumfujemy nad wszystkimi ograniczonymi umysłami, którzy twierdzą, że powinniśmy zacząć od praktyki. Jesteś moim żywym dowodem, jeśli mogę tak powiedzieć na temat robota. Kliknij na link, znajdziesz tam coś przydatnego: Dyskusja na temat wykładu CodeGym 4

15 lipca

- Hej, Amigo! Muszę ci coś dzisiaj dać, ale najpierw pooglądajmy trochę telewizję, a potem kontynuujmy, OK?

16 wiewiórek Johna. Kapitan John Wiewiórki

- Witaj, żołnierzu! - Dzień dobry panu! - Mam dla ciebie wspaniałą wiadomość. Oto krótki test, który pomoże Ci udoskonalić Twoje umiejętności. Dzięki codziennej praktyce bardzo szybko udoskonalisz swoje umiejętności. Zadania są specjalnie zaprojektowane do wykonania w Intellij IDEA.