10.1 Wyświetlanie tekstu
Wyświetlmy coś jeszcze. Na przykład swoje imię i rok urodzenia. W tym celu po prostu napisz jeszcze dwa wywołania funkcji print(). Może to wyglądać mniej więcej tak:
print("Aleksander")
print(1985)
Liczby można wyświetlać bez cudzysłowów. Cudzysłowy to część tekstu, a nie funkcji print().
Oto co mi wyszło:
10.2 Tworzenie zmiennych
Jak pewnie już wiesz, w wielu językach programowania istnieją zmienne. Są one również w Pythonie.
Niemniej jednak zdefiniujmy: zmienna to specjalna komórka w pamięci, która może przechowywać jakieś dane. W Pythonie zmienne mają nazwę i wartość.
Zmienną można porównać do pudełka, na którym jest napis — nazwa. A zawartość pudełka — to jest właśnie wartość zmiennej.
W Pythonie zmiennych nie trzeba specjalnie deklarować. Wystarczy po prostu napisać coś w rodzaju:
name = value
Znak równości tutaj to nie równość z matematyki. To jest operator przypisania.
Innymi słowy, symbol "równa się" to komenda, która mówi, że zmiennej name trzeba ustawić (przypisać) wartość value.
Oto kilka przykładów:
| name = "Alexander" age = 35 city = "London" pi = 3.14 |
Zmienna name przechowuje wartość — string z tekstem „Alexander” Zmienna age przechowuje wartość — liczbę 35 Zmienna city przechowuje wartość — string z tekstem „London” Zmienna pi przechowuje wartość — liczbę rzeczywistą 3.14 |
W Pythonie dowolnym zmiennym można przypisywać dowolne wartości. Zmienna nie ma z góry ustalonego typu, tylko typ obiektu, który aktualnie w niej się znajduje.
10.3 Wyrażenia i operatory
Po lewej stronie znaku przypisania musi znajdować się nazwa zmiennej. A po prawej może znajdować się wyrażenie o dowolnym stopniu złożoności.
| name = "Alex" + "Alex" age = 5 * 7 age = age * 2 + 3 age = age + 1 |
Zmienna name przechowuje wartość — string z tekstem „AlexAlex” Zmienna age przechowuje wartość — liczbę 35 Zmienna age przechowuje wartość — liczbę 73 Zmienna age przechowuje wartość — liczbę 74 |
W pierwszym przykładzie połączyliśmy dwa stringi. Tak, w Pythonie można sklejać dwa stringi, używając symbolu „+”. Taką operację nazywamy konkatenacją. Sklejać można tylko stringa ze stringiem. W językach takich jak Java czy JavaScript można „dodać” string i liczbę (i w wyniku otrzymać nowy string). W Pythonie tego zrobić nie można. Musisz jawnie przekształcić liczbę w string i dopiero potem „dodawać” ją do stringa.
Spójrz teraz na trzeci i czwarty przykład: w nich zmienna age pojawia się po obu stronach operatora przypisania. A wszystko dlatego, że to nie równość, jak w matematyce.
Przeanalizujmy polecenie:
age = age + 1
Są tutaj zawarte dwie rzeczy:
- Należy obliczyć wartość wyrażenia age + 1, używając bieżącej wartości age.
- Wynik obliczeń należy zapisać w zmiennej age.
Takie polecenie zwiększa wartość zmiennej age o 1.
Kolejność wykonywania operatorów jest taka sama jak w matematyce:
- Najpierw wykonywane są działania w nawiasach.
- Potem jest mnożenie i dzielenie.
- Na końcu – dodawanie i odejmowanie.
GO TO FULL VERSION