Czujesz się oszustem? Jak przezwyciężyć syndrom oszusta jako programista

Słyszeliście o syndromie oszusta? Nawet jeśli nie, prawdopodobnie doświadczyłeś tego osobiście w pewnym momencie swojego życia, nie będąc w stanie sklasyfikować tego uczucia. Cierpienie na syndrom oszusta w miejscu pracy jest dość powszechne w różnych branżach i niezależnie od poziomu stanowiska. Każdy, od nisko wykwalifikowanych robotników do kadry kierowniczej najwyższego szczebla, może go mieć. Twórcy oprogramowania również nie są wyjątkiem. W rzeczywistości jest odwrotnie — programiści wydają się być bardziej podatni na syndrom oszusta niż inni. Ta „choroba” ma również bardzo realne konsekwencje: może wpływać na produktywność, spowalniać rozwój zawodowy i ostatecznie zaszkodzić karierze programisty . Więc dzisiaj mówimy o syndromie oszusta i jak sobie z nim radzić, jeśli jesteś programistą.

Co to jest syndrom oszusta?

Syndrom oszusta jako zjawisko charakteryzuje się poczuciem nieadekwatności w miejscu pracy, brakiem kwalifikacji do wykonywanej pracy. Osoby cierpiące na syndrom oszusta zazwyczaj czują i wierzą, że nie są wystarczająco dobre, aby wykonywać swoją pracę, nie dostrzegają własnych osiągnięć i zamiast tego koncentrują się na błędach i wadach związanych z pracą lub brakami w swojej wiedzy. Większość programistów cierpi na syndrom oszusta, zwłaszcza na początkowych etapach kariery. Ponieważ ilość wiedzy programistycznej, którą musisz posiadać jako profesjonalny programista, rośnie z roku na rok, a nowe technologie błyskawicznie zastępują stare, programiści są coraz bardziej poddawani presji, aby negatywnie porównywać swoje umiejętności (a także wiedzę i wysiłek w praca) wbrew umiejętnościom innych.

Jak rozpoznać syndrom oszusta?

Oto kilka typowych scenariuszy syndromu oszusta, jeśli jesteś programistą:

• Poczucie, że nie pasujesz do swojej pracy.
• Trudność w uznaniu wartości swojej pracy.
• Chroniczne zwątpienie w siebie i strach przed „ujawnieniem” oszustwa.
• Strach przed komunikowaniem się z innymi programistami, ponieważ ujawni to luki w Twojej wiedzy.
• Wątpi, czy programowanie jest dla Ciebie właściwą karierą.

Jak syndrom oszusta wpływa na twórców oprogramowania?

A oto kilka powodów, dla których syndrom oszusta jest prawdziwym problemem o poważnych skutkach.

• Niektórzy młodsi programiści i początkujący programiści mogą z tego powodu zrezygnować z tej ścieżki kariery.
• Powoduje to niepotrzebny stres, który wpływa na produktywność, zdrowie i relacje z zespołem.
• Ciągły stres syndromu oszusta w połączeniu z innymi czynnikami może powodować wypalenie.
• Kwestie jakości pracy. Niektórzy programiści cierpiący na syndrom oszusta mogą skupiać się tylko na niektórych aspektach swojej pracy, zaniedbując inne obowiązki.

Jak radzić sobie z syndromem oszusta, jeśli jesteś programistą?

Kiedy wiesz, co to jest i jesteś gotowy, aby sobie z tym poradzić, syndrom oszusta nie jest zbyt trudny do pokonania. W rzeczywistości występowanie tych objawów nie zawsze jest złe, a przy odpowiednim nastawieniu może nawet wzmacniać.

1. Zaakceptuj i przyjmij to.

Zmiana nastawienia do syndromu oszusta i jego objawów to jedna z kluczowych zmian, które należy wprowadzić. Zaakceptuj fakt, że tworzenie oprogramowania to dziedzina, w której nikt nie wie wszystkiego i zawsze będziesz musiał uczyć się czegoś nowego. Możesz nawet przyjąć uczucia, które zwykle kojarzą się z syndromem oszusta, ale w pozytywny sposób. Wykorzystaj to jako bodziec motywacyjny, który popycha Cię do ciągłego doskonalenia swoich umiejętności.

2. Sporządź listę swoich osiągnięć zawodowych.

Śledzenie swoich osiągnięć zawodowych to dobry sposób na zwalczenie zwątpienia poprzez zapamiętywanie wszystkich osiągnięć, które już masz. Wystarczy spisać swoje osiągnięcia w formie krótkiej listy wypunktowanej, ale możesz również użyć do tego celu swojego portfolio programistycznego i przyjąć syndrom oszusta jako motywację do ulepszenia swojego portfolio.

3. Poproś starszego programistę o wsparcie / zdobądź mentora.

Poproszenie bardziej doświadczonych programistów o pomoc i poradę jest zawsze opcją, której nie należy lekceważyć. Dlatego w CodeGym jest oddzielna sekcja do szukania pomocy . Poproszenie starszych członków zespołu o pomoc to także dobry sposób na nawiązanie zdrowej komunikacji ze współpracownikami. Możesz też znaleźć mentora programowania , który pomoże Ci przejść przez to i inne wyzwania typowe dla początkujących programistów.

4. Znajdź metody uczenia się, które będą dla Ciebie najlepsze.

Nawet jeśli jako programista nie możesz wiedzieć wszystkiego, szybkie i skuteczne uczenie się jest ważne dla zdobycia pewności siebie i związanego z tym rozwoju zawodowego. Znalezienie najlepszego dla siebie podejścia do nauki to sposób na maksymalizację efektywności przy jednoczesnej minimalizacji czasu i wysiłku, które trzeba na to poświęcić. Na przykład CodeGym opiera się między innymi na grywalizacji i podejściu „praktyka” , aby proces opanowania Javy był jak najłatwiejszy nawet dla zupełnie początkujących i osób chcących przejść na programowanie z innych profesji . Ale możesz wypróbować wiele różnych podejść i technik uczenia się , aby dowiedzieć się, które z nich przyniesie Ci najwięcej korzyści.

5. Zrób plan kariery.

Sporządzenie planu kariery , jeśli jeszcze go nie masz, to kolejny krok, który pomoże ci uporać się z krótkotrwałym niepokojem typowym dla początkujących programistów, koncentrując się na szerszym obrazie. Możesz połączyć plan kariery z listą swoich aktualnych osiągnięć i wykorzystać je razem, aby poradzić sobie z wątpliwościami i nie skupiać się na błędach i drobnych porażkach.

opinie

Oto, co doświadczeni programiści mają do powiedzenia na temat syndromu oszusta i radzenia sobie z tym problemem. „Robię to od około 20 lat i przynajmniej raz w tygodniu, a często częściej, popadnę w syndrom oszusta. Oprogramowanie jest duże. Każdy ma swoje obszary i lubi o nich mówić. Szanse są takie, że znasz swoje obszary, ale nie wszystkich innych. I nie oczekuje się od ciebie. Oczekuje się, że będziesz rozwiązywał bieżące problemy - tym właśnie zajmują się inżynierowie. Moja kariera nabrała rozpędu, gdy przestałem próbować samodzielnie rozwiązywać problemy i zacząłem rozmawiać z innymi inżynierami, prosząc o pomoc, spostrzeżenia lub po prostu o konsultację. Pro-tip: większość innych ludzi nie ma rozwiązania skomplikowanych problemów inżynieryjnych na wyciągnięcie ręki. Cały czas przydzielam zadania, co do których nie jestem pewien, jak zostaną rozwiązane, więc kiedy pomagam komuś na nich, rozpracowuję problem tak, jak oni. Zasugeruję ślepe zaułki i rzeczy, które nie działają. To część procesu. Jeśli pracujesz naprawdę ciężko i spędzasz całe życie na tej pracy, możesz zrozumieć około 1% inżynierii oprogramowania. Tak. Jeden procent. Jeśli masz szczęście”, Mark Maratea, architekt oprogramowania i programista z wieloletnim doświadczeniem zawodowym,powiedział . „Źródłem tego tak zwanego„ syndromu oszusta ”jest zbytnia świadomość siebie. Kiedy myślisz o sobie, jednym z najbardziej naturalnych porównań są inni ludzie. Nie myśl o sobie (a jeśli myślisz, porównaj swoje postępy z przeszłymi osiągnięciami i możliwościami). Zamiast myśleć o sobie, pomyśl o rzeczach, które chcesz zrobić. jeśli coś cię wystarczająco podnieca, ego opada. Nie myślisz o tym, czy możesz coś zrobić. Po prostu to zrób. Zaabsorbuj się przestrzenią problemową” – radzi Cuyler Stuwe, doświadczony web developer. „Przynajmniej dla mnie to całkiem normalne. Patrzysz na moje CV i myślisz, że wiem wszystko. Nie. Istnieją pewne fundamentalne różnice, które mam z wieloma technologami i wiele rzeczy, których nie wiem. Mogę nauczyć się stosować te rzeczy, ale istnieje oczekiwanie, że będę wiedział wszystko. Zawsze muszę coś sprawdzić lub bawić się rzeczami, aby zrozumieć, jak działają. Chodzi o to, że jestem wystarczająco bystry, by wiedzieć, jak coś udowodnić, a jest to cecha, której nie ma wielu innych ludzi. Dane są niezwykle ważne. Pokaż mi dane dotyczące technologii, a nie ideologię dotyczącą technologii, i możemy porozmawiać” – powiedział Wallace B. McClure, inny ekspert ds. tworzenia oprogramowania .