Dyplom poza studiami

Porozmawiajmy o edukacji. O tym, czym tak naprawdę jest. A także o czym, wbrew temu, co myśli większość, tak nie jest.

Większości osób edukacja kojarzy się przede wszystkim z uczelniami, na które wchodzą po ukończeniu szkoły średniej. Uważają, że dobre wykształcenie zdobyte na porządnej i szanowanej uczelni praktycznie gwarantuje stabilną i dobrze płatną pracę w przyszłości. Jednak z każdym rokiem ta wiara w wyższe wykształcenie jako sposób na zapewnienie sobie godnego zawodu i wygodnego życia na całe życie słabnie i upada.

Coraz więcej osób zdaje sobie sprawę, że 5 lat na przeciętnej uczelni nie przybliży ich ani o cal do godnej i dobrze płatnej pracy. A problem nie ogranicza się do uniwersytetów jako takich, ale istnieje również w naszym ogólnym nastawieniu do edukacji. Stopniowo się zmienia, ale nie wystarczająco szybko, aby nadążyć za naszym szybko globalizującym się i konkurencyjnym światem, który czasami zmienia się z niewiarygodną prędkością.

Aby nie zostać w tyle, przede wszystkim musisz się uczyć. I nie mówimy tu o studiowaniu na uniwersytecie, ale o umiejętności przewartościowania wartości, zmiany ustalonych wzorców myślenia i ucieczki od ciężaru błędnych przekonań, które ciągną nas w dół.

„Analfabetami XXI wieku nie będą ci, którzy nie potrafią czytać i pisać, ale ci, którzy nie potrafią się uczyć, oduczać i ponownie uczyć” – powiedział Alvin Toffler. To niezwykle trafna obserwacja amerykańskiego socjologa i pisarza.

Co jest nie tak z tradycyjnym systemem szkolnictwa wyższego? Przeanalizujmy kilka błędnych przekonań związanych ze studiami uniwersyteckimi i ogólnie z edukacją.

1. Dyplom nie oznacza udanej kariery.

Wiele osób nadal uważa, że ​​dyplom ukończenia studiów zapewni im dobrze płatną pracę wymagającą wysokich kwalifikacji. W rzeczywistości tak nie jest. Ogólnie rzecz biorąc, to stwierdzenie nigdy nie było prawdziwe. Tyle tylko, że wcześniej studia na uniwersytecie były prawie jedynym sposobem na dostanie się do jakiegokolwiek zawodu — po prostu nie było innych możliwości zdobycia niezbędnej wiedzy teoretycznej.

Ale czasy się zmieniły, pojawił się Internet i choć przeszkody na drodze poszukiwacza wiedzy nie zniknęły całkowicie, to jednak wyraźnie się zmniejszyły. Nauka online na uniwersytetach, specjalistyczne kursy podnoszące umiejętności zawodowe i poznanie narzędzi, które właśnie pojawiły się w danej dziedzinie, interaktywne odkrywanie wymagających dyscyplin i zdalny mentoring najlepszych ekspertów — istnieje wiele możliwości rozwoju. Świat jest już zupełnie inny, ale wielu nadal wierzy, że droga do dobrej pracy wiedzie wyłącznie przez uniwersytet.

2. Niewłaściwy punkt odniesienia.

Aż do momentu ukończenia studiów i rozpoczęcia poszukiwania pracy większość studentów kieruje się błędnym przekonaniem zwanym błędnym standardem porównań. Mówiąc najprościej, porównują się z innymi uczniami i są dumni, jeśli osiągają lepsze wyniki niż inni w szkole.

To złudzenie utrzymuje się, dopóki nie zaczniesz myśleć o pracy i nie odwrócisz wzroku w innym kierunku. Gdyby ci studenci porównali się z osobami już pracującymi w swoim przyszłym zawodzie, zobaczyliby, że zbliżają się do celu w żółwim tempie. A biorąc pod uwagę, jak szybko rozwijają się technologie w wielu obszarach, można nawet uznać, że stoją w miejscu.

Więc nie porównuj się z innymi studentami. W rzeczywistości Twoje projekty i osiągnięcia w pracy są najlepszym wyznacznikiem Twojej wiedzy i sukcesu. Zamiast porównywać się z tępymi masami, o wiele bardziej poprawne jest porównanie się z rynkiem i poziomem specjalistów faktycznie pracujących w twoim zawodzie.

3. Praktyka zawodowa to tylko niewielka część studiów wyższych.

Kiedy idziesz szukać pierwszej pracy, zostaniesz zapytany, co potrafisz, a nie czego cię nauczono. Twój szef będzie chciał wiedzieć, jaką wiedzę i umiejętności posiadasz, adekwatne do stanowiska, o które się ubiegasz. Niestety, stosowany przez uczelnie system nauczania ma na celu wtłoczenie studentowi jak największej ilości wiedzy ogólnej, czyniąc z niego osobę raczej erudycyjną i wszechstronną (przy odrobinie szczęścia), ale nie liczącego się specjalisty. W rezultacie większość absolwentów musi czekać do ukończenia studiów, aby faktycznie nauczyć się zawodu, którego odzwierciedleniem jest kierunek studiów widniejący na ich dyplomie. I robią to przy pierwszej pracy, która również nie jest łatwa do znalezienia. Można by pomyśleć, że uniwersytet to właśnie miejsce, w którym wczorajsi licealiści stają się profesjonalistami.

4. Studia nie mają na celu uczynienia cię wysoce wyspecjalizowanym ekspertem.

Dzieje się tak dlatego, że na większości uczelni nie stara się kształcić fachowców, którzy mogą pracować jako specjaliści zaraz po ukończeniu studiów. Jest to zbyt trudne i skomplikowane zadanie, po prostu przekraczające nawet teoretyczne możliwości większości instytucji edukacyjnych, z wyjątkiem najbardziej elitarnych (przynajmniej przy zastosowaniu tradycyjnego podejścia do nauczania). Dlatego nauczyciele robią tylko to, co mogą — dostarczają uczniom szerokiego zakresu informacji ogólnych oraz kultywują umiejętność zapamiętywania i przetwarzania danych. Ta umiejętność jest cenna, ale sami studenci zmuszeni są ją stosować na własną rękę, aby nauczyć się zawodu.

5. Brak skupienia.

Jeśli uczysz się więcej niż dwóch przedmiotów jednocześnie, tracisz czas. Twierdzenie to wyda się błędne wczorajszym uczniom szkół średnich i studentom. Ale bardziej doświadczeni ludzie prawdopodobnie się z tym zgodzą.

Lekcje w szkole średniej są bardzo krótkie, nie dlatego, że są bardziej efektywne, ale dlatego, że dzieciom trudno jest skupić się dłużej niż godzinę. Jednak częste przełączanie się między różnymi zadaniami uniemożliwia efektywne działanie naszego mózgu. W pracy wymagania stawiane przed Tobą będą znacznie większe, a częste przełączanie się między zadaniami znacząco wpłynie na efektywność Twojej pracy.

Jak myślisz, dlaczego jesteśmy w stanie skutecznie przygotować się do egzaminu dzień wcześniej lub zakończyć większość projektu na dwie godziny przed terminem? Po prostu nie przełączamy się między innymi zadaniami. To sprawia, że ​​jesteś o wiele bardziej skuteczny. Opanowywanie różnorodnych przedmiotów i nauk ścisłych w małych porcjach jest często całkowicie mniej efektywne niż studiowanie jednego tematu z całkowitym skupieniem.

6. Większość lat studiów na uczelni jest skrajnie nieefektywna.

Załóżmy, że studiujesz jakiś przedmiot przez dwa semestry. Masz dwa wykłady i dwa laboratoria tygodniowo. Jak na uniwersyteckie standardy brzmi to dość poważnie. Ile to trwa godzin? Biorąc pod uwagę, że wykłady i laboratoria trwają po 1,5 godziny, mówimy o sześciu godzinach tygodniowo. W pierwszym semestrze mamy cztery miesiące: wrzesień, październik, listopad i grudzień. W drugim kolejne cztery: luty, marzec, kwiecień i maj. W sumie to 8 miesięcy, każdy po 4,5 tygodnia i 6 godzin tygodniowo, czyli 216 godzin rocznie. I to pomimo tego, że przeciętny miesiąc to 180 godzin pracy.

Najważniejsze jest to, że każdy roczny kurs można opanować w ciągu zaledwie półtora miesiąca lub w ciągu jednego miesiąca, jeśli naprawdę chcesz lub naprawdę potrzebujesz. Okazuje się, że wieloletnie studia na uniwersytecie, które większość ludzi faktycznie podejmuje w najlepszych pod względem zdolności przyswajania wiedzy latach, to jeden z najmniej efektywnych okresów w naszym życiu.

7. Brak praktycznych umiejętności, które są wielokrotnie cenniejsze niż wiedza teoretyczna.

W życiu iw pracy naszym kamieniem węgielnym jest zawsze wynik, który musimy osiągnąć, podejmując praktyczne kroki. Wiedza teoretyczna bez praktyki jest prawie bezwartościowa. To jedna z największych słabości współczesnego szkolnictwa wyższego — programy każdej uczelni opierają się na nauczaniu teorii, którą studenci muszą nauczyć się stosować samodzielnie.

Dlatego wybitni studenci, którzy ukończyli uczelnię z bardzo dobrymi ocenami, często nie osiągają w życiu wybitnych wyników, a leniuchowie i ci z najniższej półki, którzy często w ogóle nie mają wyższego wykształcenia, w końcu osiągają super sukcesy.

W życiu liczy się tylko praktyczne doświadczenie. Większa wiedza kosztem umiejętności czyni tę wiedzę mniej wartościową. W prawdziwym życiu okazuje się, że ogromny bagaż teorii, która nigdy nie jest stosowana w praktyce, jest często obciążeniem, ciągnącym cię w dół. Smutne ale prawdziwe.

8. Uczelnie wyższe uczą wiedzy ogólnej i przestarzałej.

Ale nawet teoria, na której nieuchronnie koncentruje się tradycyjna edukacja, często nie jest odpowiedniej jakości. Świat jest zorganizowany w taki sposób, że teoria podąża za praktyką, a nie odwrotnie. Dlatego wiedza przekazywana na uniwersytetach często zaczyna się, powiedzmy, psuć, zwłaszcza na uniwersytetach, które otwarcie nie twierdzą, że należą do czołówki instytucji edukacyjnych na świecie. Nauczyciele, z których ci, którzy odnieśli największe sukcesy, spędzili większość swojej kariery na rozwijaniu umiejętności nauczania uczniów, a nie na pracy w zawodzie, którego nauczają, nie mają i nie mogą mieć takiej wiedzy, jak doświadczony praktyk, który jest poszukiwany na rynku pracy. rynek.